Dün, telefon dinlemelerini protesto için avukatlar yürüdü. Adalet Bakanı'nın açıklamalarına rağmen, bu genel protesto havasından bir şeyler sezinlemiyor musunuz? 28 Şubat sürecinden gelen birikimlerimle, doğrusu ben şüpheye düşüyorum. Besbelli yeni bir Psikolojik Harekât denemesiyle karşı karşıyayız. 1998'in Nisan ayında, PKK'lı Şemdin Sakık'ın sözde itiraflarından yola çıkarak, bazı siyasi partilerin, derneklerin ve gazetecilerin karalanması kampanyasında rol alan "merkez medyayı" uyarmak isterim. Güçlü Eylem Planı'nda yazdığı gibi ve öngörülen tarihte (1998'in Nisan ayında) Andıç'taki iddiaları aynen sütunlarınıza aldınız; Andıç'ta, "Psikolojik Harekât için yararlanılabilecek" denilen gazeteciler de, o düzmece habere dayanarak birçok kişiyi "vatan haini" ilân etti. Andıç belgesi 2000 yılında elime ulaştığında, bir basın toplantısıyla bunu kamuoyuyla paylaşmıştım. Dönemin Genelkurmay Başkanı Hüseyin Kıvrıkoğlu da "Evet gerçektir; ama bu, Türk Silâhlı Kuvvetleri'nin genel görevleri içindedir" açıklamasını yapınca, belgenin sahte olmadığı anlaşıldı; Psikolojik Harekât'a alet olanlar, -2 yıl gecikmeyle de olsa- defalarca "Farkına varmadan kullanıldık" diye özür dilediler.
Testiyi kır, sonra özür dile. O tarihte, bu özürleri kabul ettik. Ama gene alet oluyorlar. Albay Dursun Çiçek'in peşine düşeceklerine ya da "Cuntanın ucu meydana çıksın" diye uğraşacaklarına, ya Adli Tıp'ı suçluyorlar, ya da -Adalet Bakanı defalarca açıklama yapmasına rağmen- hükûmeti telekulak skandalının faili gibi gösteriyorlar. Kısacası "Silâhsız kuvvetler" gene işbaşında. Yargıtay Başsavcısı Abdurrahman Yalçınkaya'nın harekete geçmesi, barolar ve yüksek yargı organlarının kimi üyesinin "Yasadışı dinlemeleri protesto ediyoruz" gerekçesiyle sokağa dökülmesi, beni bu elem dolu düşüncelere sevk etti.