"Sekiz gün deprem bölgesinde kaldım. 24 saat çalıştığım oldu. Bebek kıyafetlerinin üzerinden geçtiğim anlar oldu. Hâlâ yaşıyorum o anları. Ben yüz kızartıcı bir suç işlemedim. Para çalmadım. Arsızlık yapmadım. Ama işyerinden eşyalarımı almama bile izin vermediler."
Abulhamit Karabulut, Çin'de mimarlık okuyup sonrasında ülkesine dönmüş. Deprem haberinden sonraki iki gün İstanbul'daki yardım faaliyetlerine Üsküdar Belediyesi koordinasyondaki alanlarda gönüllü olarak katılmış, Çin'den gelen arama kurtarma ekibinin tercüman ihtiyacını duyar duymaz ise bölgeye gitmeye karar vermiş.
Afrika'da inşaat işleri yapan General Dış Ticaret'in İnsan Kaynakları'nı bilgilendirmiş ama patrona yurtdışında olduğu için hemen ulaşılamamış. Ulaşıldıktan sonra da iş akdinin sonlandırılacağı bilgisi gelmiş. O sırada havaalanında bekleyen Karabulut yine de tereddüt etmeden uçağa binmiş. Döndüğünde ise hem kovulduğunu hem de eşyalarını alıp veda etmek için bile şirkete gelemeyeceği bildirilmiş.
Sinan Demir de İzmir'deki Sargın Prefabrik şirketinde çalışan bir kaynak işçisi olarak deprem sonrası Adıyaman'daki çalışmalara destek olmak için gönüllü olarak gitmiş. Kendisi bu yüzden hem işten çıkarılmış, hem boş kâğıda imza atıp istifa etmesi istenmiş, kabul etmeyince de tazminat ödememek için işyerinden ihtarname gönderilmiş.
Demir, 6 gün deprem bölgesindeki çalışmalara destek verdiği için hem işinden kovulmuş hem de suçlu muamelesi görmüş. On aylık bebeği olan Demir, sütü kesilmesin diye eşine bile durumu anlatamadan işe gidiyormuş gibi evden çıkmaya devam ediyor. Durumu anlattığım İzmir Valisi Yavuz Selim Köşger, seferberlik çağrısına kayıtsız kalmayan Demir'e iş bulmak dâhil elinden geleni yapacağını söyledi.
Ülkede ulusal yas ilan edilmiş, dördüncü seviye alarma geçilmiş ve uluslararası yardım çağrısında bulunulmuşken seferberliğe katkı sunmak için bölgeye koşan iki elemanına bu muameleyi reva gören özel şirketlerin tutumunu kamu vicdanına havale ediyorum. Konudan haberdar eden gazeteci Erhan İdiz'e de teşekkür ediyorum.