İnsanın en savunmasız ve kırılgan olduğu zamanlardan biri de doktora gitmektir. Beden veya ruh sağlığınızı yeniden kazanmak niyetiyle kendinizi çoğunlukla hayatınızda daha önce hiç görmediğiniz bir yabancının eline teslim edersiniz.
Gittiğiniz doktorun da bu güven ilişkisini zedelemeyecek şekilde emanete hıyanet etmeyeceğine inanmak istersiniz. Çoğu zaman inanmamak gibi bir lüksünüz de yoktur zaten, tedavi görmeye mecbursunuzdur.
O yüzden vatandaşların FETÖ sicili sebebiyle kamudan atılan doktorlara özelde çalışmasını engelleyecek yasa tasarısının iptal edilmiş olmasına neden tepkili olduğunu anlamak zor olmasa gerek.
Ancak yeni yasayla alakalı bir bilgi hatasını da düzeltmek gerekir. KHK ile atılan doktorlar, hâlihazırda ve 15 Temmuz'dan beridir zaten özel hastanelerde çalışıyorlar. Yaklaşık bini aşkın doktor ve diğer sağlık çalışanlarını da eklediğinizde 5000'i aşan bir kitle söz konusu. Bu meseleye dair herhangi bir düzenleme, yeni tartışılan yasa kapsamında geçmedi. Yani özelde çalışmalarını meşrulaştıran ve yasallaştıran bir kanun yok. Ancak tersi de yok.
Binlerce 15 Temmuz gazisi başta olmak üzere gelen tepkileri siyaset mekanizmasının iyi okuması gerektiği kanaatindeyim. Zira o gece, hastaları tedavi etmeyi reddeden, odasına kapanıp çıkmayan, can çekişen hastalarını "Bize mi sordunuz çıkarken?" diyerek azarlayan doktorların hasta bakmasının önüne geçmemek büyük bir eksiklik olsa gerek. Devlet müstahdeminden müsteşarına, güvenlik soruşturmasını zorunlu tutarken, özel hastaneye giden vatandaşına "kendi başının çaresine bak" dememelidir.
Hasta haklarından biri de kendisiyle ilgilenen personeli tanımaktır. Bundan böyle terör suçuyla meslekten atılıp geri döndürülmüş doktor çalıştıran hastanelerin, "müşteri"lerini bu hususta bilgilendirme sorumluluğu olmalıdır. Aynı şekilde özel hastanelere gidenlerin de doktorlarının eski de olsa 'sabıka'sını bilmeye hakkı vardır. Meclis'i hiç değilse bu konuya eğilmeye davet ediyorum.