Kendi çektiği sıkıntılar sebebiyle, sonraki nesiller ona borçluymuş gibi ablalık makâmından konuşanlardan hazzetmem.
Yapman gereken varsa yapmışsındır, hesabın Allah ile senin arandadır, bunun üzerinden dünyevî bir hürmet bekliyorsan, zaten Allah rızası ile hareket etmemişsindir ve en vahimi de budur.
O yüzden meramımı anlatmak açısından başlıkta 'abla' olsa bile, bu sadece kuşak farkına yönelik bir göndermedir.
Buna dayanan üstenci bir hitap değildir ama inciniyorum, ıstırap çekiyorum ve Allah'a karşı sorumluluk hissediyorum. O yüzden yazacağım. Şimdiye kadar erkeklerin sadece örtülü kadınlara dil uzatıp, iğneyi hiç kendilerine batırmayan nefsani tavırlarından ötürü dilimi ısırarak suskun kalmıştım. O paylaşıma denk gelene dek...
'Tesettür markaları'nın iş yaptığı, başörtülü kadınlara giyim önerilerinde bulunan, milyonlarca genç kıza örnek gösterilen bir 'türbanlı fenomen' poz vermiş.
Hiç tanımayan birisinin 'saçları bozulmasın diye takmıştır' deyip geçeceği bir bezle başını kapatmış, önden saçları görünüyor. Açıkta kalan boynuna incecik bir fular kondurmuş, boynu görünüyor. Makyaj zaten artık 'verili bir gerçek'...
Herkes istediği gibi giyinmekte özgür, sen de özgürsün. Ancak tesettür giyim olarak örnek gösteriliyor ve hatta ekmek paranı bundan çıkarıyorsan, toplum önüne de bu kimlikle sunuluyorsan bunun sorumluluğu vardır.
Dolayısıyla bizim de sorumluluğumuz vardır.
Seni görünce ne düşündüm biliyor musun? Lisans ve yüksek lisans yıllarında okul güvenlik görevlileriyle ya kavga eden ya da arkadaşlarının yardımıyla itfaiye çıkışından girmek dahil her yolu deneyerek içeri 'sızıp' dersliğin kapısına dek gizlenerek ulaşan, on yıl boyunca okul dışındaki yerlerde bile güvenlik görevlisi gördüğünde çarpıntısı tutan birisi olarak ne düşündüm?
Bizim güvenlik görevlileri seni tanısaydı çok severdi dedim. Çünkü onların okula girmesine müsaade ettiği 'türbanlı kadın' modeli sendin. Senin önünde hiçbiri durmaz, belki başörtülü olduğuna ihtimal bile vermez ve biz dışarıda basın açıklaması, oturma eylemi diye uğraşırken istediğin gibi geçip giderdin. Bölümü birincilikle değil, ikincilikle bitirmesine yol açsa da not kaybetme endişesini Allah'a mahcup olmanın önüne geçirmeyen, depresyona girip ilaç tedavisine başlayan, ailesiyle kavga ederek okulu bırakan, saçını kazıtarak veya köküne kadar kestirerek okula giren bizlerin hikâyelerini hatırladım. İncindim. Ama bundan da ötesi endişelendim.
Endişelendim çünkü biz kadınlar isterse başını örtüp okuyabilsin, çalışabilsin, mecliste bizi temsil edebilsin diye bu mücadeleyi on yıllar boyunca verdik. Ve sadece beş yıl önce kalkan başörtüsü yasağından sonra karşıma çıkan bu manzara karşısında on yıl sonrasını öngöremedim. Başörtüsü yasakları kalktı diye sevinirken, başörtüsünü kendiliğinden kaldıran, iptal eden bir vasata mı ulaşacaktık?
"Olmasaydı sonumuz böyle" deyip geçemedim. Baş döndürücü bir hızla gerçekleşen yaygın bir dönüşümün sadece bir semptomu olduğunu ve tek örneğin sen olmadığını bildiğim için de endişelendim.
Seni incitmek değil amacım. O yüzden ismini ve çalıştığın markaları zikretmedim.
Ancak istesen de istemesen de yaptığın iş itibariyle Allah'a ve topluma borçlusun.
Mademki başörtülü kadınlara örnek gösteriliyorsun, örnek davranmadığın düşünülürse de eleştiriye tabi olacaksın.
Bunlar da insanı büyütür, bunları da aşmayı öğrenirsin. Eminim başörtüsünden vazgeçersen de 'özgürleşmiş' bir kadın olarak sana kapılarını açacak daha fazla marka bulursun. Zor olan bu değil. Zor olan, sorumluluğu kaldırmaya gönüllü olmak ya da hakka girmemek adına bu ateşten gömleği sırtlanmamaktır.
Bil ki o kıyafetli resmini paylaşmamış olsaydın ve seni yolda görmüş olsaydım, bu satırlar yazılmayacaktı. Ancak bunu temsilinin, temsil ettiğin değerin bir parçası olarak topluma yansıtıyorsan; bil ki o değer, tanıttığın markaların etiketinde yazandan çok daha fazlasıdır ve ihtimam ister, yürek ister, sorumluluk ister. Vesselam...