Milletin sevgisini temsilen üzeri güllerle kaplı makam aracıyla hareket etti.
Devletin birlik içindeki hareketini temsilen eşlik eden süvari birliği kapıya ulaştığında, onları 16 Türk devletini temsilen karşılayan askerler vardı.
Türk mavisi, yani Turkuvaz renklerle bezeli tribünde, her zamanki gibi eşi Emine Hanımefendi ile halkın sevgi seline karşılık vererek, el ele kürsüye vardı.
Sözlerinde kibir değil şükür, duruşunda gurur değil vakâr vardı.
O gün orada, milyonların duası vardı.
O gün orada dirilişin ezgisi vardı.
O gün orada, küllerinden doğan Türk Devletinin şahlanışı vardı.
O gün orada, yeni bir çağın başladığını muştulayan sükûnet vardı.
Eşimle gözyaşlarımızı silerken büyüklerimizi andık.
Ödünsüz duruşundan ve sakalından ötürü horlanan, mesleğinden edilmek istenen, tehdit edilen bir ilahiyatçı olarak rahmetli babamız görmüş olsaydı diye içimizden geçirdik.
Daha küçük bir kızken, kendisine gizli saklı Kur'an öğreten hocasının gözlerinin önünde saçlarından sürüklenerek götürüldüğüne şahit olan rahmetli babaannemiz görmüş olsaydı diye içimizden geçirdik.
Dindar oldukları için orduda barındırılmayan, eşinin yanında her şartta dağ gibi durmuş rahmetli Nanü'müz görmüş olsaydı diye içimizden geçirdik.
Ak Parti teşkilatına alın terini döken, kapı kapı dolaşıp yoksulun garibanın derdine koşan rahmetli dayım görmüş olsaydı diye içimizden geçirdik.
İdam edilenler, sürülenler, kapılardan kovalananlar, aşağılananlar, yok sayılanlar, cüzzamlı muamelesi görenler, "asıl" yerine konmayanlar...
Bu devlet artık hepimizin, bu Cumhuriyet hepimizin!
Birileri istediği kadar oturadursun; bizler bir daha asla oturmamak üzere kıyamdayız inşallah!
Elhamdülillah...