Darbe olur, çıplak eliyle tank durdurur.
Dolarla operasyon çekilir, gider cebindekini bozdurur.
Polisimize kıyılır, koşar gözyaşlarını siler. Siyasî bilinci ve feraseti bu kadar yüksek bir toplum gerçekten enderdir.
Şayet toplumun ezici çoğunluğu, adım adım ülkesine karşı açılan savaşın farkında olmasaydı, ayakta kalmamız da mümkün olmazdı.
Sadece şu üç yılın bilançosuna bir kalkışma, onlarca silahlı veya bombalı saldırı, biri erken olmak üzere üç seçim ve bir darbe girişimi sığıyor.
Buna geçirdiğimiz yüzlerce kışkırtmayı, uluslararası baskı mekanizmalarını ve ekonomik saldırıyı da eklerseniz, milletimizden 'kuru hamaset'le bahsetmediğim anlaşılır.
Bu aziz milletin önünde, şimdi mezkûr imtihanın son dönemeci var.
Türkiye'yi sadece bir toprak parçası değil, bir "fikir ve aidiyet" olarak kabul edersek, bu topraklarda 1839'dan itibaren yapılan hiçbir sistem değişikliğinin kendi fikir ve aidiyetimizden gelmediğini, Türkiye'den sadır olmadığını ve Türkiye'de zuhur etmediğini, yani "buralı" olmadığını belirtmemiz gerekir. Tanzimat Fermanı ile başlayan ve devam eden süreçteki her sistem değişikliği, dışarıdan baskıyla ve içerden zorlama ile yaptırılmıştır.
Bugün, 200 yıldan sonra bugün, karşımızda kodlarını da şartlarını da bizim belirlediğimiz, önümüzdeki asırdaki egemenlik kavgasında bekâmızı muhafaza için fazlasıyla ihtiyacımız olacak siyasî istikrarı sağlayacak bize özgü bir sistem değişikliğine gitme imkânımız var.
Bu ihtimalin gerçekleşmemesi için ellerinde ne varsa, onunla üzerimize gelecekler.
Tam da patlamanın olduğu sırada Wall Street Journal'ın Türkiye'deki olası anayasa referandumunu yerden yere vuran bir makaleyle çıkması, ülkesi başkanlık rejimiyle yönetilen ABD Dışişleri Bakanı John Kerry'nin üstü kapalı biçimde Türkiye'nin sistem değişikliğine gitmemesi yönünde demeç vermesi, istisnasız bütün PKK- FETÖ destekçisi medya ve siyasîlerin sistem değişikliği ihtimaline dahi gür sesle itiraz ediyor olmaları bize bir şeyler anlatmalı...
Bu yüzden sıkı durmamız, hiçbir tahrike kapılmamamız, emniyet güçlerine moral olarak destek verirken, onlara düşen vazifeleri kendimiz yerine getirmek gibi kanunsuzluklara savrulmamamız, devlet işleyişine güvenerek hareket etmemiz şart.
Irak'ta ve Suriye'de kendi toprak bütünlüğümüz üzerine oynanan oyunlara müdahil olan, çok kutuplu dünya şartlarında kendi millî menfaatini önceleyerek hareket eden, millî savunma sanayiini inşa etme yolunda ilerleyen, Doğu Akdeniz'deki enerji mücadelesinden nükleer enerjiye dek kapasitesini sonuna kadar artırmaya çalışan güçlü bir ülke olmamızı arzu eden her vatandaşımızın bir asır sonrasına uzanan bir yükü var bugün. En az zor olduğu kadar da şerefli bir vazife, değil mi?
Birbirimize sahip çıkacağız, bu yükü birlikte omuzlayacağız.