Seçime kalmış 6 ay. Gözlerim altılı masayı arıyor. Ama bulmak ne mümkün. Eskiden toplantı falan yaparlardı. En azından adımlarını sayarak yan yana yürüme görüntüsü falan verirlerdi. Masadaki yemekler konuşulurdu. Genel merkezlerine giriş çıkış haberleri yapılırdı. Son bir iki ayda bunların hepsi siyaset gündeminden düşüverdi.
Halbuki Kılıçdaroğlu aylarca "Kasım ayını bekleyin" demişti. Bekledik. Kasım bitti. Yine ses yok. Ortaklar sadece televizyon ekranlarından birbirlerine laf sokuştururken haber oluyor.
Aylarca masanın dağılıp dağılmayacağını konuştuk. Ama bugünlerde masa öyle bir felç oldu ki, insanın bu saatten sonra dağılsalar ne yazar dağılmasalar ne yazar diyesi geliyor. Masa hareketsiz. Masa gündem dışı. Masa kayıp.
Son altı ay demek artık seçim kampanyasının başlaması demektir. Seçim şarkıları, miting programları, kampanyanın içeriği, verilecek mesajlar falan hazır olmalı. En azından adayın kim olacağı belli olmalı.
Size sır olmayan birkaç bilgi vereyim. Masa adayını hâlâ belirleyemedi. Ortak bir aday belirleyecek gibi de görünmüyor. Bir sene önce hangi noktadaysak bugün hâlâ aynı noktadayız. Sadece yazı puntolarını ve kenar boşluklarını belirlediler. Haklarını yememek lazım. Bir de kavga etmekle meşguller. İyi Partililer televizyonda CHP'yi suçluyor. CHP'liler İyi Partilerin kulağını çekmek istiyor.
Masa kaynıyor da CHP'nin içi kaynamaz olur mu? Belediye başkanı, il başkanlığı binasını basıyormuş. Bunca kavga gürültünün arasında Kılıçdaroğlu'nu evinin mutfağından yaptığı kısa sosyal medya yayınlarında bile göremez olduk. Belki de yayın yapıyordur ama pek kimsenin umrunda da değil.
Bir kısa bilgi de muhalefete vereyim. Bu esnada Erdoğan ne mi yapıyor? Dünya siyasetinden Türkiye siyasetine her alanda gündemi avucunun içine aldı. Uluslararası anlaşmalar yapıyor. Yerli ve milli silah sistemlerini piyasaya sürüyor. Miting gibi kapsamlı teşkilat toplantıları düzenliyor. Anlayacağınız dolu dizgin geliyor.