Cumhurbaşkanı Erdoğan, Lviv'e günübirlik bir ziyaret gerçekleştirdi. BM Genel Sekreteri ve Ukrayna Devlet Başkanı ile Ukrayna Savaşı'nı ve muhtemel bir barışı görüştü. Bu görüşme iki hafta önce Putin'le Soçi'de yapılan görüşmenin bir devamı olarak görülebilir.
Türkiye'nin barış arayışı devam ediyor. Dünyanın geri kalanı olupbiteni uzaktan endişeyle izlerken Türkiye'nin bu çabaları çok kıymetli. Gerçi kapsamlı bir barış çıkma ihtimalini düşük bulabilirsiniz ama yine de Türkiye sürece olumlu katkı sunmaya devam ediyor. Hem Antalya ve İstanbul toplantıları hem de tahıl koridoru kolay gerçekleşebilir görünmüyordu. Ama bir şekilde Türkiye sonuç elde etmeyi başardı. Sanırım aynı iyi niyetli süreci devam ettirmenin önümüzdeki zamanlarda avantajlı bir konum sağlayacağını düşünmeye devam ediyor.
Rusya aslında ilk başlardaki kadar sert bir tutum içinde değil. Çünkü beklediği askeri başarılar bir türlü gerçekleşmedi. Yıpranmaktan memnun değil. Ancak belirlediği bazı çizgilerin gerisine düşmesi de kolay bir tercih değil. Mesela Donbas bölgesinde ve Kırım'da tam bir hâkimiyet kurmak istiyor. Diğer alanlarda müzakereye açık olduğunu belli etmeye çalışıyor. Tahıl koridoru bunun bir sonucuydu.
Ancak Ukrayna için durum biraz daha karmaşık. Çünkü tek bir merkezden yönetildiğini söyleyemeyiz. Belki de Ruslarla anlaşmak isteseler bile Batı ile olan bağımlılık ilişkisi nedeniyle kendi kararlarını vermekte ve ona uygun hareket etmekte zorluk çekeceklerdir.
ABD için savaşın devamı temel hedef olduğundan Ukrayna iyi bir anlaşma bulsa bile kabul edemeyebilir. Belki Avrupa daha etkin bir aktöre dönüşüp Ukrayna'ya biraz alan açabilse o zaman Ukrayna'nın tavrı da daha kolaylaştırıcı olabilir, ancak şimdilik böyle bir ihtimali de beklemiyoruz.
Dolayısıyla savaşın kısa vadede son bulmayacağı ve aslında Rusya'nın kışa hazırlık yaptığını da söyleyebiliriz. Kışın gaz üzerinden Avrupa üzerindeki pazarlık gücünün de artabileceğini düşünen Putin, şu sıralar daha uzlaşıya yakın bir profil sergilemekle meşgul.
Bu tür barış görüşmeleri ise Türkiye'ye ayrıcalıklı bir konum sağlıyor. Tarafsızlık temelinde aktif bir tutum takındığı için kendisine yönelik kısıtlamaları aşabiliyor. Sadece bu nedenle bile olsa Türkiye bu tür müzakereleri yürütmeye devam edecek gibi.