"Püfür püfür kötülük / Kötülük esiyor düşünceme / Rengi kapkara hayaller kuruyorum/ İçimi ısıtıyor namert bakışlar / Damarlarımda gezinen fitne / Lağım çukurlarında, temizliyorum bedenimi / Şefkatim tekmelediğim her umut / Yolun bile eğrisi hoşuma gidiyor/ Ah eden mazlum / Gülesime gidiyor / Gözü yaşlı anne / Ağlasın ya sanane / Ölen varmış banane / Ben varım ya daha ne... / Kötülükle muhabbet, İçimi ısıtıyor be gülüm."
'Dehşet Veren Şeyler' adlı bu şiir, kendisine ailesinin yanında küfür ettiği için babasını pompalı tüfekle öldüren Sinan Atasoy'a ait... 36 yaşında, bir lisede müdür yardımcısı Atasoy. Bu şiiri, cinayetten sonra yapılan araştırmalarda ortaya çıktı. Evet, Atasoy bir cani ama şiiri edebi anlamda etkileyici. Asıl ilginç olan ise Atasoy'un kötülüğü öven, yücelten birçok şiir yazması! Edebiyatta 'kötülük' kavramı derin bir konu. Heraklitos "İyi ve kötü bir ve aynı şeydir" der. Georges Bataille, kötülüğün ahlak yoksunluğunu değil, tam tersine ahlakı hiçe sayan 'yüksek ahlak'ı şart koştuğunu iddia eder.
BU ADAM MERCEK ALTINA ALINMALI
Bence edebiyat araştırmacıları, gazeteciler vs. mutlaka Atasoy'u mercek altına almalı. Çünkü karşımızda Bronte'nin, Baudelaire'in, Blake'in, Sade'ın, Proust'un yerli versiyonu duruyor. Yok, Sinan Atasoy'u, bu efsane yazarlarla karşılaştıracak kadar delirmedim. Atasoy amatör bir şair ama onu diğerlerinden ayıran büyük bir fark var; şiirlerinde 'kötülüğü' yüceltirken, pratikte babasını öldürmesi. Not: Şiirle ilgili haberi Radikal'de okudum. Bu haberde imzası olan Yüksel Menekşe ve Mustafa Turapoğlu'nu kutluyorum.
