'Tarihin Arka Odası'na yine Pelin Batu damgasını vurdu... Yok, bu kez uyumadı, iki kere ağladı. Tam programı terk etmek için çantasını topluyordu ki, araya reklam girildi. Programın konusu Ermeni soykırımı iddialarıydı... Dikran Karagözyan, sade bir Ermeni vatandaşı olarak çok önemli açıklamalar yapıyordu. Derdi 'soykırım var ya da yok'u tartışmak değildi. Çocukların, annelerin yaşadığı trajedileri anlatıyordu. Öyle bir örnek verdi ki, Pelin gözyaşlarını tutamadı. Karagözyan, bir Ermeni annenin tecrit sırasında yolda tecavüze uğramamak için apış arasından kendisini yaraladığını anlatıyordu. Bu sırada Pelin'in gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı.

ACIYI PAYLAŞMAK
youtube'da Pelin'in gözyaşlarına dair, "Ermeni tohumu Pelin Batu s..git Ermenistan'da yaşa o zaman. Rezillik ya, bir Ermeni için ağlanır mı? En iyi Ermeni ölü Ermenidir" yorumunu okurken, Karagözyan'ın sözleri aklıma geldi. Karagözyan, Pelin'i ağlatan örneği vermeden önce, "Bu acıların tekrar yaşanmaması için okumamız, bilmemiz gerekiyor. Çünkü bunları bize tekrar yaşatacaklar" demişti. Ülkece çok zor bir dönemden geçiyoruz, gururumuz inciniyor. Sorsan haritada Ermenistan'ı, Doğu Anadolu'yu gösteremeyecek insanlar, soykırımın olup olmadığını oyluyor. Ancak basın olarak bu haberleri veriş tarzımızda büyük sorunlar var! Soykırım oylamalarının yarattığı öfke ve nefret duygusu, youtube yorumunda olduğu gibi bizi kötü yerlere götürüyor. Tamam, hak etmediğimiz 'soykırım' damgasından kurtulmak için elimizden geleni yapalım! Bürokratlarımızın dediği gibi 'soykırımın olup olmadığını tarihçiler tartışsın, parlamentolar değil' ama ortada bir gerçek var; yüz binlerce Ermeni vatandaşının hayatını kaybetmesi! Bence Pelin'in gözyaşları; insanlık onurunun gözyaşlarıydı. Bu gözyaşları sembol olmalı. Önce acıyı paylaşalım, soykırım suçlamasına karşı çıksak bile...