Sabah zırrr telefon muhabir arkadaşım Ahmet Cumalı... "Aloo Ayşe, yaşıyor musun?" "Yooo cennetten bağlanıyorum, Turkcell'le bağlan cennete Ahmetcim. Şaşırdın mı sen? " "Ayşe öldü dediler, intihar etmişsin!" "Yahu bugün 1 Nisan da değil, n'oluyor?" Oturmuş cuma yazımı çiziktiriyorum, beri yandan Ferhat Göçer'imi koymuşum, demli çayımı hüpletiyorum, keyfim gıcır. Ne ölmesi? Ne intiharı! Ahmet ısrarlı, ille de beni mezara koyacak; "Ama hastaneye kaldırılmışsın." Ay evet kaldırıldım ama her şey sigaranın ve nefis geçen Amerika tatilimin suçu.

BANA BİR ŞEY OLMAZ!
Malumunuz geçen hafta attım kendimi New York sokaklarına, yağmur yağıyor seller akıyor; yazarınız camdan bakmak istemiyordu tabii. Üstüm de ince, gez babam gez o yağmurun altında. N'oldu? Hapşuuu! Şifayı kaptım tabii. Bana bir şey olmaz ya, Türküm ya! Hep şu Amerika dönüşü saat farkından kendini toparlayamayanlarla dalga geçerdim ya; döndüm İstanbul'a uyku sıfır! Uyuyamıyorum, iştah kesildi, sigara üstüne sigara içiyorum. Ah ben şu sigarayı nasıl da bırakamıyorum sayın seyirciler. Ayıptır söylemesi bir de üstüne kadınsal vaziyetler cereyan etti. Zaten bünyem alerjik her ilacı içemiyorum. Ay ben defolu kadınım ayol! Ağrı kesici, grip ilaçları üstüne bir de uyumak istiyoruuummm. "İmdaaaat" deyip bir adet uyku ilacını yutunca, baktım nefesim kesilmeye başladı. Alerjik astım olayı. Hemen giyindim, doğru en yakın hastaneye. Yoldan annemi aradım. "Anneciğim bir gelsen, astımım tuttu hastanedeyim." Annem panik! Bir de ablamı ve babamı aradım. Onlar da hemen koştu. İnsanın ailesinin olması ne güzel bir duygu. Zehirlenmişimdir diye önce midemi yıkadılar. Iyy, başa gelecek en korkunç şey bu. Boruyu sokuyorlar gırtlağından. Korkunç! Serum takıldı, nefes darlığı için oksijen verildi. "Hadi eve gidelim Oyiş" diyorum. Annem takmış, "Asla götürmem, ya yeniden nefesin tıkanırsa?" Beni koydular mı yoğun bakıma. Bir gece boyunca hemşirelerle muhabbet. Çok tatlılardı çok... Sonra annem-ablam yanımda annemin evine geldik. Aslında bu astım krizi beni çok mutlu etti diyebilirim. Uzun zamandır annemin diyet yemeklerinden fenalık gelmişti. Şimdi en sevdiğim yemekleri pişiriyor, okul yıllarım gibi el bebek gül bebek şımartıyor.

SİGARAYI BIRAKTIM
Bu sabah da dedikodu gırla: Ayşe intihar etti! Telefonlar durmuyor... İnsanların hayal gücünden korkacaksın! Ben yaşamayı çok seviyorum, Allah'a bana verdiği yaşam, ailem, arkadaşlarım ve işim için her gün şükrediyorum. Bende bu hayatı bırakacak göz var mı be! Annem nefis domatesli pilav ve zeytinyağlı barbunya yaptı, şimdi aile sofrasına gidiyorum. Çok mutluyum. Ha bu arada büyük ders oldu: Sigarayı da bıraktım!