Eski sevgilinin kardeşine aşık oldun, şapa oturdun. Çok olmaz, olmaz o-la-maazlar gördüm de bu kadarı doruk noktası. Hayatı allak bullak etme uzmanı kankam Seda yine yapmış yapacağını. Sanki erkek kıtlığına kıran girdi... Neyse, mevzu şu: Seda üç sene önce Cenk'le takılmaktaydı. Yani öyle ciddi şeyleri aklına getirmeden gününü gün ediyordu. Ha var ha yok, lay lay lom... Nitekim Seda ve Cenk de iki ayda ayrılmışlar. Ama ne oldum değil, ne olacağım diyecekmişsin meğer. Tam üç sene sonra sen tut, Cenk'in kardeşiyle tanış. Tanışmakla kalma. Elektrik, frekans, balans olaylarına gir. Çocuk ilan-ı aşk edecekken, maziyi, olanları dökülmek durumunda kal. Mecburen, mecburen, mecburiyetten tabii.
Sonuç: Severek ayrılalım, aşka hasret kalalım...
Seda hüngür şakır. "Kızım saçmalama, abisiyle beraberdin, imkansız" diyorum. Seda "O üç sene önceydi, çocuktuk yaaa!" Bu arada bizimkiler sözüm ona konuşmayı kestiler. Sabahlara kadar bip biiip SMS. Üstüne ulaşamamanın dayanılmaz cazibesi kız eridi bitti. Kör öldü, badem gözlü oldu... Vazgeçsin, kendine gelsin hesabı "Peki aynısı sana yapılsa kaldırabilir miydin Sedoş?" diye sordum. Çıt yok... Ben sinirden kudururum. Kitap yazmaz! Üç ay da çıksam, bir gece de çıksam fark etmez. Değil kardeşinle olacak (Allah yazdıysa bozsun). Ben konuşuyorum, Seda bön bön bakıyor. Anlaşıldı; bizim kız dağılacak, kırıkları toplamak bana kalacak... Başa gelen çekilir de asıl sorum şu: Dizilerde sarışının biri; abi-kardeş, kan kardeşler, babaoğul demeden fingirdeşir, üstüne nikahlar kıyılırken oluyor da, gerçek hayatta niye kıyametler kopuyor? Televizyonun karşısında çekirdek çitlerken "Pis adam sevenleri ayırma" demeyi biliyoruz ama... (bkz: İstanbul Masalı, Haziran Gecesi...)
Hadiseye komple karşıyım da, meraktan sordum.