Bu aralar herkes film çekiyor, daha doğrusu herkes film çekebileceğini sanıyor.
Ödüllü yönetmenler filmlerini çekmek için fon ararken; inşaatçılar, mermerciler, eski reklamcılar ve oyuncular film çekiyor.
'Param var, ben de film yapabilirim' zihniyeti ne zaman bitecek? Tamam film yapmakta bir sorun yok; madem paran var, hobi olarak yine yap, zaten filmi de kendin için yapıyorsun... Ama o zaman arkadaşlarını çağır, evde filmi DVD'ye koyup izle.
Problem, filmin yapılmasında değil. Herkesin özgür iradesiyle istediğini yapma hakkı var ancak bu filmlerin sinemalarda gösterilmesi büyük bir sorun teşkil ediyor.
Çünkü sinema salonlarını fazla fazla aldıklarında, başkasının hakkı çalınmış oluyor. Ödüllü yönetmenin filmi 100 salonda gösterime giriyor, mermercinin filmi 500 salonda! Hak mı şimdi bu? Ödüllü yönetmen, öyle bir sanat yapmış ki; adeta kamerayla şiir yazıyor. Diğer taraftaki filmin ise ne konusu var, ne oyunculuk, ne de yönetmenlik... Peki neden herkes film çekiyor diye araştırmaya girdim, edindiğim bilgiler şöyle:
1- Kara para aklamak
2- Sanat camiasını merak etmek
3- Ünlü oyuncularla tanışmak
4- Sinema camiasında da kabul görmek ve tanınmak Bir hikayesi olan herkes, paraları var diye inşaatçıları potansiyel 'yapımcı' olarak görmeye devam ederse, bu tablo değişmez. Başarılı yapımların salonlarını çalan, gişede üç günde 10 bini göremeyen filmler çekilir durur.
Yedinci sanata biraz saygı istiyorum. Bir de film çekme ehliyeti verilse hiç fena olmaz. Elbette işini iyi yapan istisnaları ayırmak gerek.
Bir de herkes kendi hikayesini Oscar'lık gibi görmesin; gerçekçi olalım. 'Ne hikayeler var, bu da bir şey mi!' demekten yo-rul-dum!