Naçizane yaşamımı anlattığım Hayatım Roman adlı kitabıma özellikle okurlarımın gösterdiği yoğun ilgi beni nasıl mutlu ediyor anlatamam. Kitapta karşılarına çıkan ve daha önce neredeyse hiç tanımadıkları, sürprizli Yüksel Aytuğ karakteri ve ünlülerin en yakası açılmadık gerçek hikayeleri, okuyanların büyük ilgi ve takdirini kazanıyor.
Ama bu kitapta en büyük rol, hayatımı "romana" çeviren, yaşam serüvenime az veya çok dokunan dostlarım. Onlardan biri, neredeyse 45 yıldır uzak kaldığım sevgili Münir Yüceefegüç de bu kitabım sayesinde bana yeniden ulaşma imkânı buldu. Gönderdiği mesajı nemli gözlerle okurken, "Bunu; vefa, dostluk ve gerçek arkadaşlığın giderek kaybolmaya yüz tuttuğu bu günlerde okurlarımla mutlaka paylaşmalıyım" dedim. Buyurun efendim...
"Çok değerli canım kardeşim, kitabını okudum, çok beğendim, o kadar güzel yazmışsın ki... Seninle ilgili bir anım var. Senin hatırlayacağını tahmin etmiyorum fakat ben hiçbir zaman unutamadım. Çünkü aramızda bir tek baba vardı, o da bizimle futbol oynardı. (Rahmetli babam, 55 yaşına kadar arsada bizimle futbol oynamaktan büyük keyif alırdı) Bu babanın gelecekte bana örnek baba olacağını o tarihlerde hiç düşünmemiştim. Şu anda 62 yaşındayım ve hâlâ çocuklarımla futbol oynuyorum.
Bir gün yine hep beraber futbol oynarken istemeden sana bir faul yapmıştım. Yere düşüp dizini yaralamıştın ve çok kanıyordu. Ben babanın da maçta olduğunu hatırlayınca çok korkmuştum. Nasıl kaçayım diye plan yaparken, baban yanımıza koştu "Yüksel, bahçedeki muslukta dizini yıka. Eve git, annen dizine bant yapıştırsın, sonra gel" dedi. Bana bir tek laf etmedi. Hatta hiç unutmuyorum, "Futbolda böyle şeyler olur" dedi. Babanı bizimle futbol oynadığı için zaten çok takdir ediyordum. O olayda bana böyle davrandığı için gözümde öyle büyüdü ki, inanamazsın...
Allah seni yetiştiren rahmetli annen ve babandan razı olsun. Nur içinde yatsınlar. Mutlaka ki, bizler seninle nasıl gurur duyuyorsak, onlar da gurur duyuyorlardır. Seni çok seven kardeşin Münir..."
İşte böyle... İnsanın karakterini şekillendiren, ailesinden önce yakın arkadaşlarıdır. Allah her gence, her çocuğa böyle çocukluk arkadaşları nasip etsin...

En güzel ödül
Beni yıllardır takip edenler iyi biliyor. Okurlarımdan gelen mesajlarda övgü satırlarını keser, geri kalanı sizlerle paylaşırım. Ama bugün beni son derece mutlu eden ve onurlandıran bir mesajı, noktasına, virgülüne dokunmadan yayınlıyorum. Çünkü bazı ödüller rafta değil, yürek kapakçılarında tutulur... İşte değerli okurum Neşet Tümer'in beni fazlaca onurlandıran mektubu:
"Günaydın Yüksel bey. Her günün bu saatinde olmazsa olmazım, Sabah ve Akşam gazetelerinin siyasete dair yazan köşe yazarlarını okumaktır.
Bu yazarları okurken ciddiyetim tavan yapıyor, ülkemin siyasi gündemine hakim oluyorum. Ne hikmetse sizi okumayı hep atlamışım. Bu sabah okuyayım dedim, aman bir eğlendim ki anlatamam. Öyle ki, sadece bu sabah neredeyse son bir ay yazdıklarınızı okuyuverdim. Artık bundan sonra sizi en son okuyup güne ciddiyetle değil, güler yüzle başlamak istiyorum. Sevgilerimle..."




Çifte imza günüme buyurun
Efendim, siz bu satırları okuduğunuzda ben büyük bir heyecanın içinde olacağım. Turkuvaz Kitap'tan çıkan Hayatım Roman ve Cağaloğlu Yayınevi'nden çıkan son şiir kitabım Sensizlik Bekçisi için bugün Üsküdar Kitap Fuarı'nda saat 13.00'de siz değerli okurlarımla buluşmak, söyleşmek ve kitap imzalamak üzere İstanbul Bağlarbaşı Kongre ve Kültür Merkezi'nde olacağım.
Zamanı, imkânı ve müsait olan herkesi, özellikle de bana ilham ve güç veren siz değerli okurlarımı fuar alanına bekliyorum.

Şeref kürsüsü
Yedikule Hayvan Barınağı'ndan sahiplendiği üç bacaklı Mia adlı köpeğe evini açan oyuncu Bestemsu Özdemir'in örnek davranışı büyük takdir topladı.

Zap'tiye
Gala röportajlarında "Filmi çekerken çok eğlendik" cümlesi yasaklansın. Fena halde gına geldi!

Ne demiş?
Yıldız De Bana yarışmacısı, jürideki Hülya Avşar'a sordu: "Erkekler kadın, kadınlar erkek olsa ne yapardınız?" Hülya hiç tereddüt etmedi: "Erkeklerin yıllardır bana yapamadıklarını yapardım!"