Onu tam iki yıl önce yine atv Haber'de izlemiştim.
Bombalanan Suriye'den kaçmıştı. Annesi ve babası gözlerinin önünde ölmüştü.
Melek, yaşadığı travmayla her şeyi unutmuştu, adını bile... Muhabir ona sordu:
"Bugün bir şey yedin mi?
Peki ya dün?" Hıçkırıklara boğulup ağlamaya başlamıştı. Belli ki aç olduğunu bile unutmuştu...
Arşivden çıkan bu görüntüler yine atv Haber ekranlarındaydı.
Ama bu kez müjdeli bir haber için... Yaşam Çiçeği Derneği, atv'nin haberinin ardından küçük kızın geride kalan ailesinin izini sürmüş, iki yıl boyunca yaptıkları ısrarlı araştırmalar sonucunda Melek'in anneanne ve dedesinin Musul'da yaşadığını öğrenip küçük kızı onlara teslim etmişti.
Bu haberi izleyene kadar Yaşam Çiçeği adlı bir derneğin varlığından haberdar olmamam, bir gazeteci olarak benim ayıbımdı diye düşünüyorum.
Ama bundan sonra tüm benzer çalışmalarını duyup sizlere de duyuracağım.
İyi ki 'insanlığın' izini süren yüce gönüllüler var. Yoksa tıpkı Melek'in adını unuttuğu gibi, biz de insanlığımızı unutacağız...