Alın size filmlere, dizilere, romanlara ilham verecek gerçek bir hikaye daha... Ana haber bültenlerinde görünce yüreğim burkuldu, bürokrasinin saçmalığına isyan ettim.
Bursa'da yaşayan Sezai- Gülser Çavdar çifti, 3.5 yıl önce bir bebeğin koruyucu ailesi olmuşlar. Suat ismini verdikleri çocuğu 4.5 yaşına kadar besleyip büyütmüşler. Onca yılın ardından ailenin maddi durumunu yetersiz bulan Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü, çocuğu alıp başka bir aileye evlatlık vermiş.
Anne Gülser Çavdar, kameraların önünde isyan ediyordu. 23 yıl sonra evlat sevinci yaşadıklarını ama heveslerinin kursaklarında kaldığını söyleyerek, "Fakir insanlar çocuk sahibi olamayacaklar mı?" diye soruyordu.
Baktım, çocuğun hiçbir eksiği yok gibi görünüyordu. Güçleri yettiğince, bütçeleri el verdiğince çocuklarına oda yapmış, oyuncaklar almışlardı. Küçük çocuk onları 4.5 yıldır anne-baba bellemişti. Mutlu mesut yaşayıp gidiyorlardı. Ama 'Siz fakirsiniz' deyip çocuklarını onlardan almışlardı...
Diğer taraftan Aile Bakanlığı yetkilileri ise ailenin çocuğu evlatlık almak için zamanında müracaat etmediğini, bu yüzden minik Suat'ın onlardan alındığını iddia ettiler.
Mevzuat ne olursa olsun, vicdan diye bir şey var. Ona yıllarca bakan annesine sarılıp "Anneciğim sen süt kokuyorsun" diyen bir çocuğu, sığındığı o kucaktan çekip almaya kimsenin hakkı yok. Umarım, hatanın bir yerinden dönülür.