Tam 10 yıl olmuş... Sevenlerinin boynu büküleli, her daim yardımına koştuğun lösemili çocuklar ağabeylerini yitireli, Cem Karaca'dan sonra 'Islak Islak' şarkısı ikinci defa yetim kalalı...
Senden sonra 'barış' da kalmadı bu diyarlarda arkadaşım... Hepimiz hasretiz güzelliklere, iyiliklere, senin gibi yüreği sadece iyilik ve güzellik için atanlara... Sakın seni unuttular diye gücenme. Böyleyiz biz. Çabuk unuturuz. Neleri, kimleri unutmadık ki... Sen Bodrum'daki hastanede ölümle cenk ederken, kapının önüne doluşan naklen yayın araçları vardı. Televizyonlar normal yayınlarını kesip oradaki muhabirlerine bağlanarak senden son haberleri verirlerdi. 'Aynı televizyonlar bakalım bugün benim ölüm yıl dönümümü hatırlayacaklar mı?' diye sakın ha bekleme, üzülürsün. (Kim bilir, belki bu satırların ardından akşama 20 saniyelik bir görüntünü iliştirirler bültenlerine...)
Barış ile birlikte vefayı da özlüyoruz sen gittin gideli...
Yine de rahat uyu Barış Akarsu... Bir avuç da kalsak, seni unutmayanlar var hâlâ...