Sezonun en iddialı dizilerinden biriydi. Ay Yapım neredeyse tüm gücünü, enerjisini, deneyimini bu yapıma kanalize etmişti.
Sadece oyuncu kadrosu bile reyting garantisiydi. Tanıtımı aylar öncesinden başladığı için merakla bekliyordum Show TV'nin 'İçerde' adlı dizisini...
Peki beğendim mi? Beğendim.
Ama tüm benliğimle diziye sarılmamı, hikayenin içinde kaybolmamı engelleyen bir şeyler vardı. Uzun uzun düşündüm, sonunda bende yarattığı boşluğun adını koyabildim: İnanma güçlüğü!
Hep uçarı delikanlı ile salon beyefendisi arasında dolaşan Çağatay Ulusoy'u er gazinosu tıraşıyla aykırı bir karakterde izlemeye adapte olamadım bir türlü. Bana çokça Kıvanç Tatlıtuğ'un Ezel dizisinde canlandırdığı 'Sekiz' karakterini çağrıştırıp durdu.
Aras Bulut İynemli, performansıyla beni en fazla etkileyen yeni dönem oyuncularından.
Ama onu bir türlü komiser karakterinin içine oturtamadım.
Bu rol için fazla çocuksu geldi bana.
Çetin Tekindor...
Ustalığına bir kez daha şapka çıkardım.
Ama o doğu şivesi, ağzında bir türlü durmadı, dudağının kenarından kayıp kayıp aşağı aktı.
Bir de genç kadın oyuncular var. Son zamanlarda cast direktörleri gizli bir kural koydu gibime geliyor. Dizilerde oynayacak genç kızların hepsi uzaylıları kıskandıracak kadar büyük ve pörtlek gözlü, Fatih Ürek'e nazire yapacak denli kalın dudaklı olmak ve sürekli genizden konuşmak zorunda mı?
Şu özensiz çatışma ve yakın dövüş sahneleri için de diyeceklerim var: Sen bu kadar yıldızı bir araya getir ama aksiyon sahnelerini ilkokul müsameresi kıvamında seyirciye sun, olacak şey mi?
Bu arada bir dizide daha kabak, yine eski adıyla gardiyanların, yeni ismiyle infaz koruma memurlarının başına patladı.
Onları bir kez daha mafya babalarının emriyle cezaevinde insanlara işkence yapan zebaniler olarak gösterdiler.
Hiçbir meslek grubu, onlar kadar senaristlerin elinden çekmedi. Yazık...