Ne diyordu Sezen o şahane şarkısında?
"Ağlamak güzeldir, dökülürken yaşlar gözünden, sakın utanma..."
Ama artık ağlamak; bir acı taşkınına dönüştü. Son günlerde yaşadıklarımız, içimizdeki tüm bentleri aşıp gözlerimizden çağlıyor. Başbakan'ın eşi ağlıyor, kadın bakan ağlıyor, şehit silah arkadaşının resmini cenazenin önünde taşıyan Mehmetçik ağlıyor ve spikerler ağlıyor.
Önceki sabah TRT Haber'de gazete manşetlerini okuyan hanım spiker Anda Özmen, Gaziantep saldırısında ölenler arasında dört çocuk bulunduğu haberini verirken gözyaşlarına boğuldu, hıçkıra hıçkıra ağladı.
BEN SUNAMAZDIM
Hep düşünürüm, haber spikeri olsaydım felaket haberlerini soğukkanlılıkla okuyabilir miydim diye... Okuyamazdım. Son günlerde belki de en zor işlerden biri; ağlamadan, kelimeler boğaza dizilmeden haber okuyabilmek... Anda da dayanamadı, ağladı. Çünkü haber spikerinden önce 'insan'dı.
Haber merkezlerinde çalışmanın zorluğunu bilirim. Sizin görmediğiniz ham görüntüler, sansürlenmeden önce olanca dehşeti ve vahşetiyle montaj masalarına gelir. Gözler dolar, parmaklar titrer... Zaten eğer titremezse, insanlığınız da o haberin içinden atılmış olur.
O duyguları hissetmez, habere taşımazsanız; yaptığınız 'haber' olmaz, görüntü ve sesten ibaret kalır. O nedenle haberci olmak ve aynı zamanda insanlığını muhafaza etmek çok güçtür.
HELE YENİ ANNE İSEN...
Anda'nınki hepimizin yaşayabileceği bir duygu patlamasıydı. Belki de günlerdir önünden gelip geçen haberlerin boğazına tıkadığı yumruyu gözyaşı ile yutmak tek çareydi, öyle yaptı.
Anda Özmen, Akşam gazetesine verdiği röportajda hem haber spikeri, hem de çiçeği burnunda bir anne olmanın zorluğunu bakın nasıl anlattı:
"Artık tahammül edeceğimiz şeyler değil bunlar. Yetti demek bile yetti. O an benim için çok zordu. Bütün gazetelerin birinci sayfasında ölenleri ve küçük çocukları gördüm. Hepsinde küçük çocukların masum suratları vardı. 6.5 aylık, yeni bir anneyim. Görüntülere baktıkça kızım aklıma geldi. Aslında bunlar anne olmakla da ilgili değil. İnsani duygular... Ekran önünde olduğumuz için soğukkanlı olmamız gerekiyor fakat bu da insani bir durum. Bazen duygularımızın önüne geçemiyoruz. Kamera arkasındaki bütün TRT Haber ekibi de gözyaşını tutamadı."
Allah, şehit yakınları ile birlikte haber spikerlerine de sabır ve metanet versin...