Jürilik üzerime fena halde yapıştı kaldı. Sanki asıl işim profesyonel jüri üyeliğiymiş de, boş zamanlarımda hobi olarak gazetecilik yapıyormuşum gibi hissetmeye başladım.
Önceki gün Antalya TV Ödülleri'nin ikincisi için mesai arkadaşlarımla beraber tam altı saat kafa patlattık. Neredeyse ekrana gelen tüm programları, tüm karakterleri ince eledik, sık dokuduk, oyladık. Bazı konularda uzun uzun tartıştık. Bazılarında hemen mutabık kaldık. Sonunda ön jüri olarak farklı kategorilerdeki yüzlerce adayı 5'lik, 6'lık gruplara indirgemeyi başardık. Bendeniz ikinci, yani asil jüride de görevliyim. Diyeceğim; çilem daha bitmedi. Bir de bunların arasından 'en iyiyi' seçmek için saatler tüketeceğiz.
Aslında 'en iyiyi bulmak için' harcadığımız bunca mesai, kulağıma umut verici bir cümle fısıldıyor: "Televizyon sektöründe artık eskisinden daha kaliteli ürünler var. Onun için bu kadar zorlanıyorsunuz."
'İsmail Cem' ismini ne yazık ki bir senede tüketen ödül organizasyonu bu yıl Antalya Televizyon Ödülleri olarak izleyicinin karşısına çıkacak.
AKSAV (Antalya Kültür ve Sanat Vakfı) Altın Portakal'ın televizyon versiyonunu oluşturmak ve saygın, güvenilir, objektif bir ödül dağıtımında bulunabilmek için kılı kırk yarıyor.
29-30 Nisan tarihlerinde Antalya'da gerçekleştirilecek organizasyon yine büyük bir heyecana sahne olacağa benziyor. Ama çok iyi biliyorum ki, bu tür ödül organizasyonlarında herkesi birden mutlu etmenin imkanı yok. Yine tartışmalar, yine eleştiriler olacak kuşkusuz. Eee, skandalı, kavgası, tartışması olmayana da 'ödül töreni' denmez zaten!