Utandım... Günlerdir Fatmagül'ü yazdığım için utandım... Bazen yaptığım iş bana o kadar "fuzuli" geliyor ki... Bunca gerçek dram dururken, televizyon dizilerindeki dramları yazmak fena halde ağırıma gidiyor... Hafta sonu haber bültenlerini izlerken yine aynı mahcubiyeti yaşadım. Ben "Fatmagül'ün Suçu Ne?" üzerinden tecavüzün dizi promosyonuna dönüşmesini irdelerken, Fatmagül ile aynı gün "gösterime" giren bir dizi daha vardı: Zeynep'in dizi... Minibüse kurulan mayın tuzağının kurbanlarından 15 aylık Zeynep'in iki bacağının dizden aşağısı perişandı. Parmaklarını kaybetmişti. Doktorlar, bacaklarının yeniden fonksiyonunu kazanması için uğraşıyorlardı ama umut azdı. Minik Zeynep'in sedyedeki görüntüsünü izlerken, burnuma yanık et kokusu geldi. Sanırım o sahne kor olup, yüreğime "cozzz" diye yapışıvermişti. Sonra İçişleri Bakanı Beşir Atalay geldi ekrana. "Bunun hesabını Zeynep'e kim verecek?" diyordu üzüntüyle, çaresizlikle... Evet ya, bunun hesabını nasıl vereceğiz? Sadece "onlar" değil, siz, biz, hepimiz... Bu kan bir gün duracak. 70'lerdeki oluk oluk kanın durduğu gibi... O gün geldiğinde güdük siyasetler bize anlamsız gelecek. Tıpkı bugün olduğu gibi... 10 yıl sonra tekerlekli sandalyedeki Zeynep, dönüp de bize "Değer miydi?" diye sorduğunda, verecek cevabımız var mı? Fatmagül umurumda bile değil. Söyleyin bana: Zeynep'in Suçu Ne?.