Yeşilköy'deki evimde yatağımdan dehşetle uyandığım o gecenin üzerinden tam 11 yaz geçti. Ama unutmadım, unutamadım. Çünkü unutulacak gibi değildi. Yerinden fırlayan küvet, tuz buz olan salon camları ve apartmanın çöken bacası... Kendimizi dışarı attığımızda asfaltın üzerinden yükselen buhar... Ama benimki ne ki? TRT Haber kanalında yayınlanan deprem özel programında o günü Kocaeli'de, Gölcük'te yaşayanların anlattıklarının yanında benim yaşadığım, lise hatırası kalır... İyi ki TRT var. İyi ki Kocaeli'deki "deprem platosundan" her yıl en "vurucu" en "irkiltici" yayını yapan Elif Akkuş ve arkadaşları var. Unutmak; yorgun ve solgun kalplere şifa olabilir belki. Ama bizi "gelecekten" kurtaracak asıl şifa, asla unutmamak...