Yıllardır "Can boğazdan gelir" sözüyle aldatıldık. Yedik de yedik. Ama bilim, pek çok hastalığın şişmanlık ve yanlış beslenmeden kaynaklandığını ispatlayınca, "Can boğazdan gider" demeye başladık. Sibel Can'ın 16 yaşındaki kızı Melisa'nın bir zayıflama kampında iki haftada 6 kilo vermesi manşetlerdeydi. Görüşü alınan uzmanlar, gelişme çağındaki çocukların bir haftada bir kilodan fazla vermelerinin son derece sağlıksız olduğuna vurgu yapmışlar. Sibel Can ise kızının zayıflama kampında çok mutlu olduğunu söylemiş. Can ve kızı Melisa'nın yattaki görüntüleri önceki hafta pek çok magazin programının konusuydu. Melisa'nın "tombikliğinden" çokça söz edildi. Sanırım, kızın açlık grevine benzer bir şekilde ve uzmanların "tehlikeli" bulduğu bir biçimde diyete başlamasında bu yayınların büyük etkisi oldu. Ne yazık ki "zayıflama", medyada "sağlıklı yaşamak için" değil de "güzel görünmek için" başvurulan bir yöntem olarak betimleniyor. Magazin programlarında ve magazin sayfalarında "zayıf" kadınlara adeta tapılıyor. Kilosu normalin üzerinde olanlara "ikinci sınıf insan" muamelesi yapılıp, acımasızca aşağılanıyor. Ve bu manzarayı rehber alan genç beyinlerde "zayıflama", sağlığa uzanan bir yol değil, "takıntı" haline dönüşüyor. Melisa çok göz önünde olduğu için durumundan haberdar olduk. Peki ya medyatik olmayan ama "ölümüne" zayıflamaya çalışan diğer çocuklar? Lütfen kameranın tetiğine, fotoğraf makinesinin deklanşörüne, bilgisayarın tuşuna dokunurken "Melisa'ları" düşünelim...