Sezen Aksu'nun "Yürüyorum Düş Bahçeleri'nde" albümünü dinliyorum günlerdir. Başkalarına verdiği şarkılarını kendi söylemiş bu kez. Hiçbir sanatçıya haksızlık etmek istemem ama Sezen şarkıları Sezen'in ağzında bir başka anlam ve ruh kazanıyor. "Sahibinin sesi" başka oluyor yani... Albümde üç de yeni şarkı var. "İtirafçı Olma", "Pardon" ve "Tören"... Hepsini sevdim, keyifle dinledim. Ama dikkatimden kaçmayan bir "değişim" var Sezen'in şarkılarında... Hüzün çok fazla üste çıkmaya başladı. Evet, Sezen romantik şarkılarıyla hafızalarımızda yer etmiştir. Ama neşeli, insanı hayata bağlayan, kulağımızdan girip, adrenalin olarak damarlarımızda dolaşan fıkır fıkır şarkıları da vardı bu kadının. Baktım ki artık hareketli şarkılarını bile "hüzünle" okur olmuş... Hayat son zamanlarda hepimizden çok şey eksiltti. Sevenleri, sevgileri, sevdiklerimizi alıp, götürdü. Ama en çok da Sezen'in duvarlarını aşındırmış sert dalgalar... Bu öyle açık ki...