Her sabah gözüm ister istemez Müge Anlı'nın atv'deki Tatlı Sert programına takılıyor. Ve her sabah insanlığımdan duyduğum şüphe artıyor. Ekranda kızını, kardeşini doğrayan insanları gördükçe, "Bunlar insan ise ben hayvan olayım" diyorum... İnsanlar en yakınlarındakini gözlerini kırpmadan öldürüyor, sonra hiçbir şey olmamış gibi cenazede gözyaşı döküyorlar. Kız, erkek kardeşini doğramış. Sonra da onu bir ay boyunca çeyiz sandığında saklamış. Bu süre içinde televizyon kameralarına gözyaşları içinde röportajlar vermiş... Müge pazartesi sabahı bir cinayet olayını çözmeye çalışırken, ekranda alt yazı belirdi: "Son dakika... Bahçelievler sapığı yakalandı..." Kim bilir yarın hangi sapığın peşine düşeceğiz? Eskiden gazeteler bir sapıkla, bir yıl idare ederdi!.. Müge anlatıyor... Anlattıkça fena oluyor... Bazen ne diyeceğini bilemiyor. Ağzından, "İnsan kardeşini bu kadar öldürebilir mi?" gibi cümleler bile dökülüyor. Ne yapsın? Her sabah kan dolu bir leğenin içinde çamaşır beyazlatmaya çalışmak kolay iş mi? Müge için hem üzülüyor, hem kaygı duyuyorum. Bir keresinde yaşadığı travmaları atlatabilmek için profesyonel psikolojik yardım aldığını söylemişti. Allah yardımcısı olsun... Sabah gözümü açıyorum. Gazete sayfalarından kan damlıyor. Bu kez bir anne, iki bebeğiyle birlikte evinde katledilmiş. Peki biz nereye gidiyoruz? İnsanlıktan çoktan çıktık da, nereye doğru ilerliyoruz? Öz kardeşini kıtır kıtır kesenlerle, öz evladına böbreğini vermeyip, onu ölüme terk edenlerle, bebek katilleriyle aynı havayı soluyoruz. Sizi bilmem ama ben artık sokakta steril maske ile dolaşmayı düşünüyorum...