Bu ülkede çocukların edepsizce kullanılmasına isyanım var. Yıllardır yazıyorum. "Çocukların ilgili ilgisiz tüm ürün ve hizmetlerin reklamlarında kullanılmasına karşıyım" diyorum. Aslında bu konuda bağlayıcı uluslararası hükümler var. Altına devlet olarak imza koyduğumuz Avrupa Yayın Birliği (EBU) sözleşmelerindeki hükümler açık. Diyor ki; "Çocuklar ancak faydalanabildikleri ürün ve hizmetlerin reklamında ve ailelerinin rızasıyla rol alabilirler." Rusya'da çocukların reklamda kullanılmaları yasak. Pek çok Avrupa ülkesi de çocukların ancak yanlarında bir yetişkin olduğu halde reklamda rol alabileceğini hükme bağlamış. Ama ne yazık ki bizim ülkemizde koruyucu bir yasal düzenleme yok. Durum böyle olunca da GSM operatörleri, bankalar, bilgisayar firmaları çocukları ekranlarda istismar edip, duruyor. Çocuklar bu ürünleri kullanamadıkları halde reklamlarında boy gösteriyor. Ama bunlar bizim ülkemiz için normal. Tıpkı, devenin "Nerem doğru ki?" demesi gibi, bu konuda tutar tarafımız yok. PKK büyük kentlerde sözde protesto eylemi yapar, çocukları ön safa koyar. Gecekondusu yıkılan, dozerin önüne çocuğunu salar. İşsiz baba dama çıkıp, oğlunun boğazını kesmekle tehdit eder. Birileri çocukların ellerine silah tutuşturup, töre cinayeti işletir, rahip öldürtür. Kimileri, bebelerin yasal ehliyetsizliğinden yararlanıp, kapkaç çetesi kurar. Kimi, 23 Nisan'a alternatif olsun diye, 6 yaşındaki çarşaflı kızları "Kur'an okuma yarışması düzenliyoruz" diye siyasetin en ön saflarına itekler... Böyle bir ülkede çoluk çocuk reklamda oynamış, çok mu?