Bugün gündemden uzaklaşalım.
Güzel post modern bir "anlatıyı", asırlar önce yaşayan Eflatun'a uyarlamışlar.
Size de aktarayım.
Eflatun'a sormuşlar:
- İnsanların sizi en çok şaşırtan davranışlarını sıralar mısınız?
Eflatun, bir süre düşündükten sonra, yanıtlamış:
- Çocukluktan sıkılırlar, büyümek için acele ederler.
Devam etmiş:
- Ne var ki sonra da çocukluklarını özlerler.
"Ya parayla ilişkileri nasıl?", diye sormuş bir başkası:
Yanıt hemen gelmiş:

- Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler.
Ama sonra da sağlıklarını geri alabilmek için para öderler.
Peki, demiş bir başkası; "ya zamanı nasıl algılarlar?"
Yanıtlamış Eflatun:
- Yarınlarından endişe ederken, bugünü unuturlar.
Sonuçta ne bugünü, ne de yarını yaşarlar.
"Ölüme nasıl bakarlar?" diye atılmış hemen birisi:
- Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarlar; ancak hiç yaşamamış gibi ölürler, demiş Eflatun.
Kanımca filozof Eflatun ya da Batı'daki adıyla Platon, günümüzde yaşasaydı; modern insanın boşlukta süren hayat tarzına tanık olsaydı, herhalde aynen yukardaki gibi konuşurdu.
Bu arada bir de günümüz insan manzaralarına çok uyan bir fıkra aktarayım size:
Aslanın ayağına diken batmış. Dağda acıdan inleyip duruyormuş.
Yoldan geçen kurda yalvarmış, dikeni çıkarıversin, diye. Kurt:
- Sen koca aslansın, ben senden korkarım, demiş. Ancak ayağını bağlatırsan çıkarırım.
Aslan boyun eğmiş. Kurt, dikeni çıkardıktan sonra ayağını çözmeden savuşmuş.
Aslan, biraz sonra oradan geçen tilkiye yalvararak, ayağını çözdürtmüş.
Doğru inine girip karısıyla yavrularına:
- Haydi, demiş, buradan göçüyoruz.
- Niçin, diye sormuş ailesi.
- Kurdun bağlayıp, tilkinin çözdüğü yerde artık duramam da ondan, demiş aslan.
Yine de, kocaman bir aslanın ayağını kurdun bağladığı, tilkinin çözdüğü yerde bile; insana ve insanlığa olan umudu, hiç yitirmemek en iyisi galiba.