Sanki post modern bir La Fontaine anlatısı gibi. Şöyle:
Karga bütün gün hiçbir şey yapmadan ağacın en yüksek dalında duruyordu.
Onu gören küçük bir tavşan sordu:
"Ben de senin gibi bütün gün hiçbir şey yapmadan oturabilir miyim?"
"Elbette" dedi karga; "Neden olmasın?"
Tavşan da onun bu yanıtı üzerine, olduğu yere çöktü, hiçbir şey yapmadan oturmaya başladı. Bir süre sonra çalılıkların arasından bir tilki fırlayıp tavşanın üstüne atladı ve onu oracıkta yiyiverdi.
Aşağıda olup bitenleri yukardan izleyen karga kendi kendine söylendi:
"Hem aşağıda olup, hem de hiçbir şey yapmadan oturabilmenin bedeli çok yüksektir tavşan kardeş. Sen galiba işin bu yanını hiç düşünmedin."