Büyük Türk Denizcisi Piri Reis, Kitab-ı Bahriye isimli eserinde Madagaskar adası hakkında şunları anlatır:
"Şimdi orada çok büyük olan bir ada vardır ve adına Tinkü derler. Avrupalılar bu adaya San Löranzo derler. Araplar ise Komor adını verirler.
O adanın en kuzey noktası Ekvator'dan on mil güneydedir.
Adanın güney kısmının sınırı ise, tam olarak yirmi dört derecedir. Ey dost, adanın gemi yolu ile uzunluğu, bin iki yüz mil tutmaktadır.
Ancak onun çevresini tam olarak hesap etmediğim için söyleyemedim. Yerlileri bir olduğunu söylemişlerdir, Tinku'dan maksatları da budur. Onların konuştuğu bu dil, Mogadişu dilidir ve kendileri buna Tinku derler. Şimdi yerlileri buna Tinku dediler, onun için bu dediklerime sen inan. Ben o adanın özelliklerini anlatayım, çünkü yerlisi de bu adanın çevresini bilmemektedir.
Ey dost, yerlisi bu ülkenin bir ada olduğunu ve buraya ada denildiğini bilmezler.
Buraya ada denilmesinin ve haritalarda böyle yazılmasının sebebi şudur:
Portekizlilerin üç gemisini fırtınalar buraya sürüklemiş.
Gemilerden ikisi batıp helak olmuş, biri fırtınalardan kurtulmuş. O gemi adaya gelince, içindekiler çevreyi görüp ne olduğunu öğrendiler. Bu gemi adanın çevresini dolaştı; ancak gemi halkı çok kayıp vermişti. Sonunda sandallarla karaya çıktılar, gemileri de mahvolmuştu.
Allah kendilerine yardım etmiş ve gemiden dört kişi ancak kurtulmuştu.
Bunlar bir taraftan gelerek adayı dolaştılar ve adının ne olduğunu bildiler. Bundan önce Habeşliler adanın aslını bilmezlermiş.... Oradaki gazilerin değer verdikleri bir husus da bir padişah gibi itaat ettikleri siyahilerin hükümdarıdır.
Sultan Adil bin Muhammed Han, onların hükümdarlarıymış.." (Piri Reis, Kitab-ı Bahriye, ed.
Ertuğrul Zekai Ökte, İstanbul 1988).


Fransızlar tarafından demiryolu yapımında çalıştırılan Madagaskarlılar.