Küçük bir semt eczanesi olduğumuz halde her gün en az üç kez, bizi bir şekilde dolandırmaya çalışan insanlar yüzünden sinirlerimiz geriliyor. Küçük bir meblağa sahte yüz dolar vermeye çalışanlar mı dersiniz; iki farklı müşteri gibi davranarak biri söze tutup öteki ilaç alırken küsurunu bankonun üzerine koyup ana parayı el marifeti cebine geri koyanlar mı dersiniz; vahim fakirlik görüntüsü çizerek para ya da ilaç koparanlar mı dersiniz; cüzdan, cep telefonu için ekipçe dolaşanlar mı dersiniz, "Buradayım, kaçmıyorum" deyip de altı ay sonra ilaç borcunu rencide edilerek ödeyen ya da hiç ödemeyen yerleşik esnaf ya da müşteriler mi dersiniz...
Bu kara düzende özünü yitirmemek için direnenleri ayrı tutuyorum; ortalık hırsızlar, dolandırıcılarla doldu. Hatta bazılarınca kişisel başarı olarak bile algılanabiliyor.
Bir anlamda bu gidişe şaşırmıyorum. Küçük bir örnek... Temmuz ayına geldik; erik, kiraz, kayısı gibi yaz meyvelerinin pazar fiyatı 2,5-3 milyondan aşağı düşmedi. Ben dahil yemeye hasret kaldık. Tezgahları seyreden çocuklar ne yapar bilmem. 15 Haziran 2004 itibarı ile "İlaç fiyatlarını ucuzlattık" dendi. Ama asıl sirkülasyonu olan ilaçların fiyatlarının inmediğini kimse bilmiyor. Mart ayında yapılan % 10 KDV indiriminin tüm ilaçları kapsamadığını da yine bu halk bilmiyor. Ve yakın bir tarihte KDV'nin tekrar artacağını da hatırlatmalıyım.
Dün akşam rafımdaki 27.617.000 liralık ithal ilacı 17.690.000 liraya Emekli Sandığı'na vermek zorunda kaldım. Fiyat farklarının bize geri ödenip ödenmeyeceği ise meçhul...
Ecz. Tuncay AKDOĞAN MERTER / İSTANBUL