Sürpriz değil... Bekleniyordu... "Tak sepeti koluna, herkes kendi yoluna" misali... Muharrem İnce, kendisine yeni bir yol haritası çizdi.
CHP ise... Bildiğiniz gibi... Yol, aynı yol.
Şimdi... "Muharrem gitti, CHP güçlendi" denilecektir.
Zaten... CHP hep böyle güçleniyor(!)
"Evlatlarını" pencereden ata ata.
***
Kıdemli 'ana muhalefet'
Seçim... 24 Haziran 2018... CHP yüzde 22.80 oy... 146 milletvekili.
Bugün... CHP'nin TBMM'deki sandalye sayısı... 135.
Ama... "Değişen bir şey" yok... Zira:
CHP... Dün ana muhalefet partisiydi.
Şimdi... Yine ana muhalefet partisi.
Yarın... CHP yeni kurulan ya da kurulacak olan partilere, "5'er, 10'ar milletvekili ödünç" verse...
Yine "Bir şey değişmeyecek."
CHP, ana muhalefet partisi olmaya devam edecek.
Konunun, "Püf noktası... Zurnanın zırt dediği yer" de burası.
Şöyle ki:
1. CHP'nin iktidara gelmek gibi bir hedefi, vizyonu, projesi, gayreti yok.
2. Hedef, ana muhalefet olmak... CHP'ye bu yetiyor.
***
İnce'nin gidişine sevinen çok
Muharrem İnce'nin gidişiyle CHP'de pek çok kişinin, "Oh! Çok şükür... Ne iyi oldu... Kurtulduk" dediği kesin.
Aslında... Çok daha önce gitmesi beklenmişti.
Yalandan kim ölmüş? "Saraya giden CHP'li" denilerek, linç edilmesi bile istenmişti.
Ama... İnce, çetin ceviz çıktı... Pes etmedi... Hatta "Disiplin suçu" bile işledi... Hem de "İhracı gerektirecek" kadar ağır suç.
"Genel merkezde bir çete var" dedi. Genel merkez... Bu ağır sözü, "Yuttu... Sineye çekti."
Hiçbir "İşlem" yapmadı... Yapamadı.
"Yalan" İnce'yi değil, "Partiyi" yaraladı.
***
Evlatlar, evlatlıklar
Kendi öz evlatlarını kucaklamayan bir parti, milleti nasıl kucaklayacak?
Soru... Bize ait değil.
Dün, Muharrem İnce sordu.
İnce'yi dinlerken... Aklımıza bir dost geldi... Yılmaz Ateş.
Eski... CHP Milletvekili.
Eski... CHP Genel Başkan Yardımcısı.
Eski... TBMM Başkan Vekili.
CHP... İşte bu Yılmaz Ateş'i, kucaklamak bir yana... Sorgusuz, sualsiz...
Camdan atıverdi...
Kim bilir? CHP belki de böyle büyüyecek(!)
Evlatlarını boğarak... Evlatlıkları başköşeye oturtarak.
***
Dilenci
Ağır söz... Kavgada bile söylenmez... Ama Muharrem İnce söyledi... Canlı yayında... Hem de üstüne basa basa:
- Amerika'dan demokrasi dilenmeyeceğiz.
Eh... Sen... Biden'dan, "Türkiye'nin demokrasisine destek" istersen... Muharrem İnce'den de, "Bu sözü" işitirsin.
Ve... Gık çıkaramazsın.
***
Uzun ince bir yol
Muharrem İnce, iddialı... "Çıtayı" yüksek tutuyor.
"İktidar" sözü ediyor.
Siyasi parti kuran elbette böyle konuşacak... Doğaldır.
Ama... "Bu işler" konuşmakla olmuyor... Siyaset, particilik, seçim, iktidar, Âşık Veysel'in dediği gibi:
Uzun ince bir yol. Muharrem İnce'nin ne kadar yol alacağını bilemiyoruz... Ama... Bildiğimiz bir şey var:
CHP'ye çizik atar.
***
Günün sorusu
Milletvekili... Veya eski milletvekili... CHP'den istifa ediyor.
Soru şu:
CHP yönetimi, istifaları önlemek için, "Göstermelik" değil, "Ciddi bir çaba" sergiliyor mu?
"Evet" diyen, parmağını kaldırsın.
CHP yönetiminin yaklaşımı... "Giden gider, kalan sağlar bizimdir."
Felsefe... "Az olsun, yeter ki bizim olsun."
***
Doğru söze ne denir?
Kadri Gürsel... Milliyet Gazetesi'nde yazmıştı... "Yeni CHP" üzerine... 6 Mayıs 2012. İzniyle... Yazıdan bir cümle:
"Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ve partisi, Yeni CHP gibi bir ana muhalefeti arasa bulamazdı."
***
Zaman tünelinden
Prof. Aydın Yalçın... Prof. Orhan Oğuz... Kamran İnan...
Zamanında, siyasetin "Deve dişi" isimleri, ağır toplarıydı.
Adalet Partisi Genel Başkanlığı'na aday oldular.
Süleyman Demirel ile yarıştılar.
Kongre öncesinde... Kongrede...
Başbakan ve Genel Başkan Demirel'i eleştiri yağmuruna tuttular.
1. Demirel... Hiçbirine küsmedi.
2. Hiçbirini... Partiden atmadı.
3. Kongre bitti... Hepsini kucakladı.
Siyaset... Bunu gerektirir.
***
Bilmece
Bekir Coşkun... Gençlik yıllarından beri dostumuzdu... Rahmet istedi.
3 Mayıs 2012'de... Cumhuriyet Gazetesi'nde... Demişti ki: "CHP, bir türlü ana muhalefet partisi olamadı."
CHP... Bilmeceye benziyor.
Ne iktidar olabilir... Ne de Bekir Coşkun'un dediği gibi ana muhalefet.