Çayımızı içtik... Niyazi Çetinkaya'ya "Bize müsaade" dedik.
Tepki gösterdi:
- Dünyada olmaz... Yemek yemeden bırakmam.
- Niyazi Bey... Patlama... Moral... Yemek yiyecek hal mi kaldı?
Tam bu sırada... "Dışarıdan" bir gürültü geldi.
Pencereden baktık... "Aşağıda" koşuşmalar, bağrışmalar...
"Neler oluyor" diye koştuk.
Niyazi Bey'in oğlu İhsan Çetinkaya "İntihar" dedi:
- Yandaki bina dershane... Altıncı kattan bir kız öğrenci kendini boşluğa bırakmış...
Yerde yatıyor... Görmeseniz daha iyi.
Dün sabah neşe içinde Adana'ya geldik...
Ama... Ne neşemiz kaldı, ne de ağzımızın tadı.