Tunceli'de... Palavra Meydanı'nda...
Bir aşağı bir yukarı gidip gelenlerle... Tur atanlarla... Sohbet ediyorduk.
İçlerinden biri hiç ağzını açmıyordu.
Konuşulanları dinliyordu.
"Sen neden suskunsun" diyecek olduk.
Ağzının bağı çözüldü:
Geçmişe sünger çekilmişti... Barış sürecini çok sevmiştik.
Barışın değeri şimdi çok daha iyi anlaşıldı.
Huzur olmadan hiç bir şey olmuyor.
Sürece dönüleceğine inanıyorum.