Tanrıkulu Bakırcılık... Sanki bakırcı dükkânı değil de müze.
"Yüzlerce çeşit" var... El işi... Makine işi.
Dükkân Camii Kebir Mahallesi'nde... Çakmakçılar Sokak'ta... Bakırcılar Pasajı'nda.
Müşterisinin yüzde 80'i Diyarbakır dışından.
İstanbul'dan, İzmir'den... Yurdun her yerinden.
"Yabancı" da geliyor... Amerikalı... Fransız... Alman... Japon. Duvarda "Resimler" asılı... Örneğin Abdullah Gül'ün resmi... O da bu dükkâna gelmiş.
- Mustafa... Siyaset nasıl?
Mustafa Tanrıkulu'nun yanıtı:
- Tek isteğimiz var... Sandıktan huzur çıksın... Barış süreci zarar görmesin... Diyarbakırlı sabah akşam bunun için dua ediyor.
Uğradığımızda Mustafa henüz siftah etmemişti.
Bir "Sürahi takımı" beğendik.
Bakır sürahi... 6 tas... Kalaylı... Üz erlerinde "Doğal taşlar" var... Amatis... Yeşim... Firuze... Akik.
Mustafa "Bu bir gelin takımıdır" dedi:
- Buke sürahi... Buke bardak... Yani gelin sürahisi, gelin bardağı.
Sürahi ile 6 tası güzelce sardı sarmaladı, paket yaptı.
Cebimizden para çıkarıp uzattık.
Mustafa "Bu kadarı yeter" dedi... Uzattığımız paranın içinden "150 lira" aldı... Parayı "Yüzüne sürdü."
- Allah bereket versin... Ayağınız çarşımıza uğur getirsin... Ben sizinle siftah ettim, darısı diğer esnafların başına.
Mustafa'nın 150 liraya verdiği "Gelin takımını" İstanbul'da 500 liraya alamazsınız.
Amerika'da... 500 dolara bulamazsınız.
Boşuna değil Amerikalı'nın, Japon'un, İngiliz'in "Bu çarşıda" dükkân dükkân dolaşmaları.