Celâl Bayar... Kayseri Cezaevi'nden çıkmıştı...
İstanbul'da oturuyordu...
Ankara'ya geldiği de oluyordu.
Ankara'ya geldiğinde...
Kızı Nilüfer Gürsoy ya da damadı Ahmet Gürsoy beni arardı:
- Beyefendi seni görmek istiyor. Giderdim...
Konuşurduk... Bana "Ankara'da nelerin olup bittiğini" sorardı.
Bir gün... 1970'li yıllar...
Celâl Bayar'a "Kişiye özel" bir zarf geldi...
Gönderen: "Cumhuriyet Senatosu Başkanlığı."
Zarftaki yazıda... Eski Cumhurbaşkanı olması nedeniyle "Ömür boyu senatörlük yapma hakkı doğduğu" belirtiliyordu. "Senato'ya gelip, yemin etmesi ve göreve başlaması" isteniyordu.
Senatoda başka "Temelli senatörler" de vardı... Ömür boyu.
27 Mayıs İhtilali'ni yapan Milli Birlik Komitesi üyeleri gibi.
Eski Cumhurbaşkanı İsmet İnönü gibi.
Celâl Bayar "Yazıyı" okudu... Ve... Hiç düşünmeden damadı Ahmet Gürsoy'a uzattı:
- Böyle bir görevi kabul etmeyeceğimi yazın...
Getirin... İmzamı atayım...
Seçimle gelmediğim hiçbir koltukta oturamam...
Milletin vermediği hiçbir makamı kabul edemem.
1980'de... Darbeden sonra... "Milletin seçmediği Danışma Meclisi'ne girebilmek için" kimlerin, nasıl bir yarış ettiğini ise... Belki bir başka gün anlatırız.