Aynı toprağın insanları... Hemşehri sayılırlar... Osman Bölükbaşı ile Cemil Çiçek.
Biri Kırşehirli, diğeri Yozgatlı.
"Boyları, huyları" birbirinden farklı ama... "Benzerlikleri" az değil. Rahmetli Bölükbaşı "hazırcevaptı." Çiçek de öyle.
Bölükbaşı "espriliydi... Fıkra hazinesi çok genişti."
Cemil Bey de öyle.
Baraja adının verilmesi konusunda "bir dostun Cemil Bey'e göstereceği en büyük vefa" derken... Merhum "büyüğümüz, dostumuz" Bölükbaşı'nın bir "siteminden"de söz etmeliyiz.
Osman Bey "Siyasete Veda" şiiriyle... Siyaset sahnesinden çekilirken... Şöyle demişti:
"Hürriyet bir Şirin ben Ferhat oldum,
Devirler boyunca boşaldım durdum,
Bir ömür yitirdim acep ne buldum,
Seraba harcanmış ömre yanarım."
Siteme gelince... O da Bölükbaşı'nın şiirinin son dörtlüğünde:
"Fazilet yolunda çektim çok çile,
İkbale kul olup düşmedim dile,
Görmedim vefayı dostlarda bile,
Seraba harcanmış ömre yanarım."
Yakından tanıdık... Evet "görmedi vefayı dostlarından bile."
Çok kişiyi "milletvekili yaptı."
Milletvekili yaptığı çok kişi "onu terk etti... Başka partiye gitti... Bakan oldu."
Ama hiçbirinin aklına... Barajdan vazgeçtik, bir "çeşmeye" bile, "Bölükbaşı'nın adını vermek" gelmedi.