Necla Uygur derin bir "aaah" çekiyor ve sonra "zaman tünelinde" ilerliyor:
Ben 17'ydim, Nejat 27... Bir aile toplantısında tanıştık... Baktık bakıştık, güldük gülüştük... Sonra da 50 yıllık evlilik.
Nejat resim yapardı, büst yapardı... Avni Dilligil Tiyatrosu'nda oynardı.
Turneler... Kars, Van, Bitlis, Siirt... Tren istasyonlarında gecelemeler... Neler çektik neler.
Büyük mücadelelerle bir yere geliyorsun... Acısı galiba sonra çıkıyor... Sağlık elden gidiyor.
Ve bir gün karı koca baş başa kalıyorsun... İnsana ne varsa yine eşinden var.