Evin önündeki sokak "dik yokuş."
Yoldan geçen araçların "gürültüsü" geliyor.
Bazen çocuk sesleri.
Pencereye yaklaşan kuşların cıvıltısı.
Ve uzaklardan bir müzik... Zeki Müren:
- Ayrılmak ne kadar zor, unutulmak çok acı.
Necla Hanım gözlerini bizden kaçırıyor.
***
- Yavuz Bey, biliyor musunuz?.. Unutulmak çok acı.
- Ama Nejat Uygur unutulmadı ki.
Halk unutmuyor... Bakkal, manav, sucu, marketçi unutmuyor... Zaten Nejat onların dualarıyla yaşıyor... Ama ya büyükler?.. Ya dost bildikleriniz... Hepsi, hemen unutuveriyor.
***
Yarın da Nejat Uygur'u yazacağız... Ne dersiniz?
