Acıyı, sancıyı "çeken bilir."
Daha çocuk yaşta "kan davasıyla" tanıştı.
"Sülalece" evlerini barklarını, ekip biçtikleri topraklarını terk ettiler.

***
Duygusaldı, konuşurken sık sık ağlardı.
Ve "ben çok ağladım, başkaları ağlamasın" derdi.
"Kan davalılara" adeta yalvarırdı:
- Barışın... Kucaklaşın... Analar, bacılar, sevgililer kardeşler, evlatlar ağlamasın.
***
"2 şapkası" vardı:
1. Kasaplar ve Besiciler Oda Başkanı.
2. Liceliler Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği Başkanı.
Ama "kartvizitinde yazılı olmayan" bir şapkası daha mevcuttu:
"Nobel'lik Sait... Barış Elçisi Sait."
***
Kan davası, arazi kavgası, kız kaçırma, Türk-Kürt tartışması... Ve aklınıza daha hangi "ihtilaf" gelirse, "araya" o girerdi.
***
Onun için çok yazı yazdık.
"Ombudsman Sait" dedik.
"Nobel'lik Sait" dedik.
Oturduk, uzun uzun sohbet ettik.
İki hafta önce Diyarbakır'a gittiğimizde aradık, görmek istedik. "İyi olmadığını" öğrendik... "Gün sayıyor" yanıtıyla kederlendik.
***
Mekânı cennet olsun.
İnsanları barıştırmakla geçen ömrü, bugünün barış çabalarına örnek olsun, ders olsun.