DİYARBAKIR

12 Eylül 2006'da, Diyarbakır'da, "plastik termos içine yerleştirilmiş bir bomba" patladı.
Koşuyolu Parkı çıkışında.
"Duvar dibinde."
Bir anne ile 4 çocuğu öldü:
Faide Demir, Şilan Demir, Evin Dilan Demir, Mızgin Demir, Zilan Demir.
Ayrıca 5 kişi daha:
Nazlı Çetinkaya.
Nazar Çetinkaya.
Abdullah Çetinkaya.
Hasan Marangoz.
Rohilat Aslan.
Bombayı koyan "bulunamadı."
Olay "faili meçhul" olarak kaldı.

***
Halk "büyük tepki gösterdi."
Yürüyüşler yapıldı.
Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Baydemir ile dönemin Ticaret ve Sanayi Odası Başkanı Kutbettin Arzu (şimdi AK Parti milletvekili... AK Parti, Büyükşehir Belediye Başkan adayı) kol kola yürüdüler.
Kent günlerce "ayaktaydı."

***
Dibinde bombanın patladığı duvar "korunuyor."
"Utanç duvarı" olarak.
Üzerindeki "bomba izleriyle."
Duvarın az ötesine "10 kişinin öldüğü yere" bir anıt yapıldı:
"Yaşam Hakkı Anıtı."
İnsan hakları ihlallerini protesto amacıyla yapılan eylemlerin çoğu "bu anıtın önünde" oluyor.

***
İHD bir "çağrı" yaptı:
1- Ey yakını kayıp olanlar.
2- Yakınınızın fotoğrafını çerçeveletin.
3- Cumartesi (bugün) saat 12.00'de, Yaşam Hakkı Anıtı'na gelin.
4- Oturma eylemine katılın.

***
Dün "Yaşam Hakkı Anıtı'na" gittik.
Diyarbakırlılar etrafımızı sardılar.
"Ne olur yazın" dediler:
- Kayıplar olayı aydınlansın... Hiçbir şey gizli kalmasın... Bizim yüreğimiz hâlâ yanıyor... Başkalarının yüreği yanmasın.