Hadi Almanya, Hollanda, İngiltere, Amerika'yı anladık. Türkiye'ye yaptıkları siyasi şantajı vize verirken sürdürmek istiyorlar. Peki ya aramızın iyi olduğu ticari partnerlerimize ne oluyor? Neden kurulan dostluklara rağmen Türkler'i kapıda bekletiyorlar? Niye mütekabiliyet esası gütmüyorlar?
Son dönemde birçok olay duydum. Bu kadarı da pes deyince yazmaya karar verdim. Konsolosluklardaki örneklere bakılırsa Çin vizesi artık işkenceye döndü hatta kapılar tek taraflı kapandı.
Pekin'de fabrikası olan bir işadamı kendi şirketine gidemez hale geldi. Karısı Çinli olmasına rağmen ailesini göremeyenler var. Çin'in en büyük otelinden iş teklifi alan üst düzey yöneticiler dahi 2-3 ay bekletiliyor. Orada işi olup gitmek zorunda kalanlar da karaborsacıların kucağına düşüyor. Geçen yıl şubat ayında ticari vize için getirilen 'belediye davetiyesi'ni almak için 1.500-2.000 euro isteniyor. Hem de hiçbir garantisi yok. Şanslıysan tek girişlik vizeyi alıyorsun. Ama onunla da Pekin'den Şanghay'a geçemiyorsun.
Onlar nasıl geliyor derseniz...
İnternete girip, bir dakikada form doldurup, vizelerini alabiliyorlar. Zira, Çinli turist sayısının patlaması bu yüzden...
Peki Erdoğan-Şi arasında dostluk köprüleri kurulmuşken, Çin'le milyar dolarlık enerji projeleri start almışken, Çinli şirketler sanayi bölgelerinde arazi toplarken, ticaret hacmimiz Çin lehine 28 milyar dolarken neden Türkler bu sorunu yaşamaya devam ediyor?
Geçmişte FETÖ medyasının parlatması ve ABD'nin desteğiyle Uygur Türkleri meselesi önümüze getiriliyordu. İki ülke bu konuda çözüme yaklaştı. Karşılıklı tezlerde iki hükümet anlaştı.
O halde hâlâ vize sorunu neden çözülemiyor? Sorun Türk Dışişleri Bakanlığı'nın ya da Ekonomi Bakanlığı'nın konuyla ilgilenmemesinde mi? Yoksa Çin'deki bürokrasinin kendi hükümetini dinlememesinde mi?