Başbakan Binali Yıldırım hafta başında 'tefeciliği bırakın' diye uyardığı bankacılarla buluştu. Toplantıda tabir yerindeyse, herkes eteğindeki taşları döktü.
Bir gün sonra Başbakanlık'tan yapılan açıklamada benim en çok dikkatimi çeken bölüm 'teminatlarda makul olun' uyarısıydı.
Bu bölümün neden dikkatimi çektiğini iki örnekle anlatayım.
Biri İstanbul'da çelik işi yapan sanayici bir arkadaşımın başına gelen hikâye.
Bankaya kredi çekmeye gidiyor. Şube müdürü önüne 10 sayfalık Kredi Garanti Sözleşmesi'ni koyuyor.
'Parayı veririz ama teminat göster' deniliyor. Arsasını, gayrimenkulünü göstermek istiyor. Bankanın ekspertizi devreye giriyor.
Malının ederinden yüzde 50 düşük fiyat yazıyor. Öyle olunca da krediyi almak için başka bir teminat daha göstermek zorunda kalıyor. Aynı sıkıntıları o teminatının değeri belirlenirken de yaşıyor. Son çare olarak OSB'deki arsasını bankaya sunduğunda "Bu arsada OSB'nin de hissesi var, kabul edemeyiz" yanıtını alıyor.
Diğer örnek ise bir arkadaşımın tüketici kredisi çekmeye çalışırken yaşadıkları...
O da 20 bin TL kredi çekmek istiyor.
Bankaya gidiyor, kredi çıkmıyor. Bir başkasının kapısını çalıyor. "3 tane teminat verirsen olabilir" cevabını alıyor. Değeri 800 bin TL olan evini teminat olarak göstermek istiyor.
Banka onu tek başına kabul etmiyor.
Varsa arabasını, yazlığını da istiyor.
Anlayacağınız tam olarak "güler misin, ağlar mısın" durumu...
Bir taraftan 'ite kakarak' da olsa bankalar faiz indirimlerine başlayarak ülke adına ellerini taşın altına koymuş gibi görünüyorlar.
Diğer taraftan ise kredi almaya gidene bin dereden su getiriyorlar.
Ez cümle; bankalarda para var, faizler indirildi, kaynak ucuzladı.
Ama hâlâ ne tüketici ne işadamı finansmana kolay erişebiliyor.