Beşiktaş Belediye Başkanı İsmail Ünal haklı: Beşiktaş, gerçekten de İstanbul'un kültürel altyapı açısından en gelişmiş ilçesi oldu. MKM-Mustafa Kemal, Akadlar Kültür Merkezleri, Levent Onat Kutlar Salonu, Beşiktaş, Ortaköy ve belediye sanat galerileri, Ortaköy Afife Jale Tiyatrosu, ayrıca devletin Deniz Müzesi, özel ellerdeki BKM-Beşiktaş Kültür Merkezi, Ulus Oditoryomu yerler, sanatçı büstleriyle donatılmış parklar, meydanlara konan heykel gibi şeylerle, Beşiktaş fark atıyor. Çarşamba akşamı bunlara bir yenisi eklendi. Fulya'daki Real dev mağazası içinde açılan Fulya Gösteri Merkezi. Bu 630 kişilik salon, çok geniş sahnesi, iyi akustiği, görkemli fuayesi ve şık donanımıyla, sanatseverlere bir büyük armağan gibiydi. Ünal, konuşmasında "Top sahasında müzik sesleri duyulacak," derken, geçmişte Beşiktaş Kulübü'nün antrenman sahası olan bu yerdeki büyük değişime işaret ediyordu. Tüm emek verenleri kutluyorum. O gece İstanbul Devlet Opera ve Balesi de parlak bir gösteri sundu. Ve ben, o ünlü eserlerden seçilmiş minik müzik-dans gösterileri boyunca, operayı ne kadar özlediğimi fark ettim. Yoksa Carmina Burana'dan Şen Dul'a, Hoffmann'ın Masalları'ndan Sevil Berberi'ne, Nabucco'dan La Traviata'ya birçok bölümde gözümden yaşlar gelir miydi? Aslında asıl müjde şu: Bu salon, artık operanın da yuvası olacak. Ve çarşamba akşamı ve hafta sonlarında temsiller verilecek. Rengin Gökmen yaptığı konuşmada AKM'ye özellikle büyük operalar için hâlâ ihtiyaç olduğunu söyledi. Ama burası da hiç yoktan iyidir. Böylece karşı yana geçip Süreyya'ya gidemediğimiz için kaçırdığımız eserler, yakınımıza gelecek. Gerçi operadan Cem Şenler'e ne yapıp edip Süreyya'ya da gelme sözü verdim ama! O güzel gecenin bendeki tek üzüntüsü, Müjde Ar oldu. Sevgili Müjde'ye Altın Koza'yı kast ederek "Onur ödülünü bile almaya gelmiyorsun," şakasını yapınca, o yüzünü buruşturarak 'çok hasta' olduğunu söyledi. O kargaşada konuşamadık, ama çok üzüldüm. Umarım ciddi bir şey değildir.