Aileler çocuklarının kendine güven duyan bireyler olmalarını ister. Kendine güvenin oluşumunda ailenin tutumları en önemli etkendir. Özellikle ergenlik döneminde aileler hem kendine güvenli çocuk isterken, hem de kendi sözlerinden çıkmayan çocuk istedikleri için bir ikilem yaşarlar. Ergenliğe kadar olan süreçte neler yapıldığı önemlidir. Ama ergenlik döneminde yapılacaklar da kendine güveni etkiler. Ergenler, herşeyi bilir, güvenli görünmeye çalışır. Hatta bu durum ukalalık etmeye kadar varabilir. Bunun nedeni aslında çevreyi olduklarından daha fazla kendilerinden emin olduklarına ikna etmeye çalışmaktır. Kendine güven, ergen için çok önemlidir. Kendine güveni olan ergen daha başarılı, daha çok arkadaşı olan, kendi yaşamını daha iyi kontrol edebilendir. Güveni olmadığı zaman ise, uyumsuz, sorunlu olur. Onlara güvendiklerini gösteren, sorumluluk veren ve başarılarıyla övünen aileler, kendilerine güvenlerini arttırır. Ergenler başkalarının onları nasıl değerlendirdiğini çok önemserler. Ama daha önemlisi, başkalarının onu nasıl gördüğüne ilişkin kendi algıları, düşünceleridir. Karşılarındaki kişinin tutumundan, kendilerine ilişkin algısını anlamaya çalışırlar. Ailenin, okulun ve arkadaşların tutumları kendine güveni sağlamada önem kazanır. Bunun için ailelerin yapabileceği şeyler var. Çocuklarının başarıları ile övünmeleri, onlarla ilgilendiklerini, oldukları gibi değer verdiklerini ve sevdiklerini göstermeleri gerekir. Ayrıca, her davranışlarını eleştirmemeleri, rahatsız oldukları lakaplar takmamaları, bunlardan olumsuz etkileneceklerini bilmelidirler. Ergenlerin başarılı olabilecekleri alanları bulmakta ailelerinin yardımına ihtiyacı vardır. Onların tercihlerine güvenip, mümkünse desteklemek gerekir. Kendi düşüncelerini savunmalarını teşvik ederken, hoşlanmadığınız davranışları açık açık söyleyebilirsiniz. Eleştiriler kırıcı ve yıkıcı olmamalıdır. Özgüven sorunu olan utangaç ergenleri topluluk önünde olmaya zorlamak, dikkatleri onun üstüne çekmek ters etki yapar. Benzer şekilde o yapamıyor diye, ona sosyal çevre ve arkadaş ayarlamaya çalışmak da yanlıştır. Aileler özellikle ergen çocuklarını, kendi arkadaşlarının ergen çocukları ile arkadaşlık yapmaya zorlar. Tanımadıkları bir ergenle, zorunlu tanışma, yemek gibi sosyal bir faaliyete katılma ergeni rahatsız eder. Onun utangaçlığını ve güvensizliğini yenebilmesi için sosyal becerilerini geliştirmesine ve kendinin arkadaş bulmasına destek olabilirsiniz. Kendine güvensiz ve utangaç bir ergen kendi dışında hiç kimsenin böyle birşey yaşamadığını düşünür. Oysa en sosyal olan ergen bile bu duyguyu taşır. Sorun bu duygunun yoğunlundadır. Karşısındaki kişinin de benzer şeyler hissedebildiğini düşünmek onu rahatlatacaktır. En azından özgüvenini kazanana, utangaçlığını yenene değin öyle değilmiş gibi davranmayı öğrenebilir. Bunu abartmadan ve zarar görmeden nasıl yapacağı konusunda yardımcı olunabilir.
