Teröre ilişkin yazmaktan ne kadar hoşlanmasam da gündem gittikçe artan oranda terör oluyor. Bir süredir yeniden tırmanan ve sonunda bayram günü çok küçük çocukların bile kurban olduğu aşamaya gelen terör, bazı şeyleri hatırlatma ihtiyacı oluşturdu. Güvenlik güçleriyle terörist çatışması, şehit haberleri acıtıcı, ama daha uzak gibi gelse de hedefi belli olmayan terör ürkütücü oluyor. Yani bizi de hedef alabilecek, nerede ve ne zaman olacağı belli olmayan bir şiddet. Bu tür terör eyleminin yoğun korku yarattığı, bu korkunun toplumları otoriteyle çatışmaya ve geleceğe ilişkin umutsuzluğa düşürdüğünü bilenlerin, bu bilgi nedeniyle amaçlı yarattığı şiddet eylemi. Terör bir anlamda yaratıcı kötülüktür ve teröristi yaratır. Araştırmalar insanların kötülüğe çok çabuk yönlendirilebileceğini gösterir. Terörist terörü, terör korku ve öfkeyi, bunlar da saldırganlığı ve başka türlü bir terörü yaratır. Terör eyleminin amacı, herhangi bir yer ve zamanda saldırma yeteneklerini göstererek moral bozukluğunu bir araç ve hedef olarak kullanmaktır. Kurbanlar gerçek hedef değildir. Keyfi seçilen kurban, tüm toplumu potansiyel kurban haline getirir. Nerede ve ne zaman olacağına ilişkin belirsizlik, yıkıcı bir etki yaratır. Savunma yeteneğinin aniden kaybolması ve kaçış yollarının tutulmuş olması umutsuzluk yaratır.
TERÖR VE BASIN
Terör olaylarının basında yer alışı, terör yaşayan her ülkede tartışılan bir konudur. Olayın basında çok fazla yer alması, teröriste ve halka teröristin gücünün çok fazla olduğu hissini verir. Ayrıca teröristten çok, otoritenin eleştirilmesi korkuyu artırır. Terörizmin amacı da budur. Ancak basında görüntüden çok, sözel ve yazılı bilgilendirme, başa çıkmanın öğretilmesi, insanları tetikte tutar ve cesareti artırır. Terörizm ile aktif olarak başa çıkabilmenin en basit yöntemi, bazı savunma ve önlem yollarının halka öğretilmesidir.
ÇOCUKLARA ETKİSİ
Terör karşısında çocukların tepkileri ve incinirlikleri farklıdır. Yaşlarına göre değişik belirtiler göstermekle birlikte terör, çocukları yoğun bir çaresizlik duygusuyla baş başa bırakır ve güven duyguları zedelenir. Erişkinler ve otorite olarak kendimizi olduğu gibi çocukları da fiziksel olarak terör eylemlerini engelleyerek koruyamasak da, onları terörürün ruhsal etkilerinden korumakla yükümlüyüz. Uygun zamanlarda onlarla konuşmak, olaya ilişkin duygularını öğrenmeye çalışmak çocukları rahatlatacaktır. Basında yer alan haberlerden onları uzak tutmak, ruhsal dengelerini koruyacaktır. Özellikle son olaylardan sonra bazı gazetelerde köşe yazarları, bu konuda uzmanlara katılmadıklarını, çocukların bu vahşeti ve gerçekleri görmesi, öğrenmesi gerektiği yönünde görüş bildirmektedir. Ancak terör görüntülerinin izlenmesi, çocukların güçlenmesine ve gerçeklerle büyümesine değil, korkularla ve ileride şiddete eğilimli olarak büyümesini sağladığı, deneyimlerle bilinen bir gerçektir. Evdeki yaşantıyı normal sürdürmek, erişkinlerin tepkilerini ayarlaması, çocuğun güven duygusunu onarmaya çalışmak, ihtiyaç duyduklarında erişkinlerle konuşabileceklerini ve endişelerini aktarabileceklerini anlatmak, etkilenmeyi azaltır. Terör sonrası travma bozukluğu, erişkinler için de çocuklar için de bir risktir ve gerektiğinde uzman desteği alınması gerekir.
