Affınıza sığınarak bugün sizlerden gelen sorulara biraz ara... Bugünkü konumuz farklı ve önemli! Lafı evirip çevirmeden direkt konuya gireyim... Mevzuat mağduru kişilerin özellikle fukara engellilerin sorunlarına çözüm bulmak amacıyla avukat Turgay Özcan ve yazar Mehmet Bahri Özcan'la dernek merkezinde planlama yapıyorduk... Hukukçumuz birden bana dönüp; "Devamlı yasal sorunların düzeltilmesi üzerine yazı yazıyorsun. Fakat çok önemli bir konuya hiç parmak basmadın."
- Nedir daha önemli konu?
"Mezarlık." - ......?
"Bizlerin mezarlığa gidip dua etmeye hakkı yok mu?"
- Tabii ki var!
"Size göre öyle. Bize göre yok!
- Nasıl?
"Nasıl olacak! Biz ailemizin, arkadaşlarımızın ve komşularımızın mezarını ziyaret edip dua edemiyoruz. İstanbul Küçükyalı Mezarlığı'nda rahmetli babamı ziyaret edip dua etmek istedim. Başaramadım! Çünkü mezarlar çok engebeli yerde ve aralarında yürünecek yol yok. Mecburen geri döndüm. Her zaman olduğu gibi 'uzaktan dua' etmek zorunda kaldım" diyerek tepki gösterdi. Aynı dertten mustarip birçok kişiden de tepkiler geliyordu... Çok haklılar.
Ne yalan söyleyeyim, böylesine önemli bir konuyu başıma gelmesine rağmen atlamışım. Çok özür... Okurlarımızın uyarısıyla bu haftaki yazımı "engel"ler nedeniyle gidilemeyen mezarlıklara ayırmak istedim. Sahi, mezar duaya engel midir?
Engellinin mezara gidişi yalnızca "eller üzerinde" mi olmalı? Yani "son ziyaretten" söz ediyoruz!..
Engelli, ana-baba, ailesi, yakını veya arkadaşı için "sağlığında" mezar ziyareti yapamayacak mı?
Engelli için mezar ziyaretine "engel" hangi yasal hüküm vardır?
Hanımlar beyler; biz de insanız. Biz de sizler gibi yakınlarımıza ağlarız. Biz de mezar ziyaretini kutsal biliriz. Ama lütfen bırakın da bu mezar ziyareti, ancak bizleri "el üstü"nde "dört kollu" ile taşırken olmasın. Sağ iken de mezarları ziyaret edebilelim. Bunu sağlamak bir servete mal olmaz.
Belediyelere sesleniyorum: Mezarlıklarımızı, engellilerin de ziyaretine uygun" hale getirmek çok zor değil.