Daha üç hafta önce Trabzonspor şampiyonluğun en büyük favorisiydi. Onları en büyük favori haline getiren puan farkıyla beraber, takım oyunu, mücadele ve yardımlaşmaydı. Ama dün gece gördük ki; takım oyunu azalmış, mücadele etmeye çalışıyorlar ama yardımlaşma yok. Zaten oyuncu kalitesi belli. Öyle çok önemli bir yıldızları yok. Bir de onları Trabzonspor yapan gerçekler olmayınca sıradan bir Anadolu takımı görüntüsüne bürünüveriyorlar. Dün akşam pozisyon bulmadılar mı; tabii ki buldular. Ama hepsi neredeyse ilk yarıda ve duran toplardan. Kanatları kullanamıyorlar. Şut çekemiyorlar. Aralara oynayamıyorlar.
Peki; üç haftada ne değişti? Cevabı çok açık. Arka arkaya gelen puan kayıpları psikolojik bir baskı yarattı.
Aslında dünkü maç belki de onlar için kırılma noktası olacaktı. Zira en önemli rakipleri Bursaspor ve Fenerbahçe kazanmış; kendileri de kazandığında hem geçen haftaki Fenerbahçe yenilgisinin yarattığı sıkıntı ortadan kalkacak hem de Trabzonspor yeniden kafasını kaldırıp ilerlemeye başlayacaktı. Dedik ya; olmadı. Hatta maçı bile kaybedebilirlerdi.

İLK YARIDAN FARKLI BİR TAKIM
Sezonun ilk yarısını hatırlıyoruz. Rakip kafasını kaldıramazdı. İnanılmaz bir pres ve alan daraltma varken dün gece Antalyaspor çok rahat oynama imkanı buldu. Özellikle Jaja, Engin ve Colman gibi oyunculara büyük görev düşüyor. Şimdiye kadar birçok maçı çözdüler. Eğer Trabzonspor bundan sonra da kötü oynadığı maçları kazanmak istiyorsa oyuncuların bireysel katkısı ve yetenekleri çok önemli.
Peki şimdi ne olacak? Lig artık üç takım için de eşit duruma geldi. Trabzonspor, sadece elindeki avantajı kaybetti. Ama daha kötüsü eğer bu iniş trendini yukarı kaldıramazlarsa bir ay sonra Trabzon'un çok daha sıkıntılı günler yaşayacağından kuşkum yok.
Böyle maçlar hem rakip için hem hakem için çok zordur. Antalyaspor zorlanmadı, baskı yaşamadı. Göçek ise baskı yaşamış olmasına rağmen çok iyi bir maç yönetti. Seyirci ve atmosferden kesinlikle etkilenmedi. Burak'a yapılan harekette Trabzonsporlular penaltı beklediler ama Göçek'in kararı doğruydu.