Zico dönemindeki F.Bahçe'yi hatırlıyorum. Sağ kanatta Deivid, sol kanatta da Uğur Boral oynuyordu. O günkü F.Bahçe özellikle Avrupa'da önemli işler yapmıştı. Hatta biraz şansları olsa Chelsea'yi eleyip, Şampiyonlar Ligi'nde yarı finale çıkabilirlerdi. Sonra Aragones, ardından da Daum geldi. Bazı oyuncular birden üvey evlat muamelesi görmeye başladılar. Özellikle Uğur Boral.
Gelelim geçen haftaya. Sivas'ta iki çok önemli yıldız vardı. Biri Uğur, diğeri de Semih. İkisi de Daum'un gözdesi değiller. Şayet Santos, Denizlispor maçında sarı kart görüp cezalı duruma düşmemiş olsaydı Uğur oynamayacaktı. Aynı şey Semih için de geçerli. Güiza'nın sakatlığı olmamış olsaydı Semih de oynamayacaktı. Aslında belki zoraki şartlar Daum'u bu oyuncuları oynatmak zorunda bıraktı. Ama durum böyle olmamalı. İlle de bazı mevkilere yabancı oyuncu diye tutturulacağına eldeki futbolcuları hazır tutabilmek ve onlardan yararlanabilmek daha önemli.