O çocukları her gördüğümde resmen dibe vuruyorum.
Oğlum Ziya ile Murat, Yağız'ın haberini yapmıştı…
4 yaşındaki çocuk grip olmuştu.
Baba Sait Yıldız hastanede Yağız'ın lösemi olduğunu öğrenince dünyası karardı.
Kemoterapi sonucu Yağız'ın saçları döküldü.
Babası da saçlarını kazıttı.
Tatlı Yağız üzülmesin diye…
Yağız'ı görünce LÖSEV'deki çocuklar düştü aklıma.

Televizyonlarda bir tanıtım filmi vardı hatırlarsınız.
Sarı saçlı mavi gözlü güzel bir kız çocuğu annesinin elinde koşarak okuluna geri dönüyor…
Bu sırada arkadaşları için bir çağrı yapıyor:
"Lösemili çocuklar köyünde iyileştim. Sevginiz ve desteğiniz hiç eksik olmadı. En yakın arkadaşlarım hâlâ size emanet. Onlara da iyi bakın olur mu?"
O lösemiden kurtulmuştu.

Gazetelerde saçları dökülmüş çocuk fotoğraflarıyla dikkatimiz lösemili çocuklara çekiliyor…
Parlayan gözlerle bakan o çocuklar bizden destek bekliyor.
Onlar sizlerin desteği ve bağışlarıyla iyileşiyor…

LÖSEV…
Yani Lösemili Çocuklar Vakfı…
Adını sıkça duyarız.
Kurucusu Dr. Üstün Ezer'in de…
Ezer, 2 doktor arkadaşıyla çıktığı yolda epey mesafe almış.
Bağışlar ile büyümüş.
LÖSEV bugün, Lösante Lösemili Çocuklar Hastanesi, ilk ve orta koleji, Lösemili Çocuklar Köyü ve Anne Üretim Atölyeleri ile kocaman olmuş.
Tesisleri gördüğümde hayran kalmıştım.
Bağışların yerine ulaştığını görmek de mutlu etmişti beni.
30 lösemili çocukla başlayan proje 14 bini aşkın çocuk hastaya ulaşmıştı.
Hepsi LÖSEV'in himayesinde.
Hastanesinde çocuklar parasız tedavi ediliyor.
Yüzlerce lösemili çocuk burada iyileşti.

Vakıf, lösemili çocuklara 5000 lira karşılıksız yardım yapıyor.
Ailelerin kömür, odun, beyaz eşya gibi temel ihtiyaçlarını karşılıyor.
Okuyan çocuklara da aylık 500 lira burs veriyor. Ve parasız okutuyor.

Lösemili Çocuklar Köyü'nü LÖSEV Başkanı Üstün Ezer'le birlikte gezmiştim…
Yapılanları gördüm.
Oradaki çocuklara çok üzülmüştüm.
Ama onlar mutluydu.
Anneleri de öyle.
Ankaralıların arada bir o köyü ziyaret etmelerini isterim…
Hem LÖSEV'i anlamak hem de şükretmek için…