Hayat notları

İnsanlık, 'insan olma halindeki temel masum ortaklığı' hep ne çabuk unutuyor. Trajik...
Bu durum, aslında çok ciddi sorun. Oysa 'ortak olduklarını unutanların' günümüzde hiç olmazsa 'ortak olabildikleri ortaklıkları çoğaltmaları' ne çok güzelleştirirdi dünyayı.

***
Çok kalabalığız, ama insan gündelik hayatta yalnız duruyor. Ruhların akan ırmağında, nasıl da yalnız kalıyor, bu sahte dünyada... İki yüzlü yeryüzünden, gerçek özünüze döndüğünüzde, hissedebiliyor musunuz derinlerinizde, bu kimsesiz yalnızlığı?
John Berger ne demişti:
"Bugün insanların içinde yaşadığı yalnızlığı, kim bilebilirdi?
Her gün dünyaya ilişkin gövdesiz ve sahte bir imgeler ağı tarafından, yeniden onaylanan bir yalnızlık. Ama imgelerin bu sahteliği, bir hata değil."
"Eğer kar peşinde koşmak, insanlığın kurtuluşunun tek yolu olarak görülürse, gelir elde etmek, mutlak öncelik haline gelirse, o zaman gerçekten var olanın itibar görmemesi, görmezden gelinmesi ve baskı altında tutulması gerekir" diye de not düşmüştü Berger.

***
Dün sevgili Haşmet Babaoğlu'nun "Biz artık o insanlar değiliz!" başlıklı yazısı nasıl hüzün vericiydi. Haşmet, şair Ziya Osman Saba'yı anmış ve demiş ki; "...iyi bir insandır ve şiirleri, üzerinden bir yüzyıl dahi geçmeden kaybolmaya yüz tutmuş bir hayat tarzının iyiliğini yansıtır."

Sevgili Haşmet'in 'içini inceden yakan bu dert' aslında günümüzün yitip giden iyilik duygusuna, hepimizin bu ıssızlıkta borçlu olduğu bir derttir. İşte bu derdi fazla deşmeden, şimdilik Ziya Osman Saba'nın 'İyilik' adlı şiiriyle, dönelim günümüzün vahşi arenasına:
Sabah... Ah şükrederek çıkmak geceden.
Ayak bastığım kıyı, yeniden doğuş.
Sabah, beliren evim, bahçeler ve sen,
Henüz uyuyan dallar, havalanan kuş.
Bu sabah bilmiyorum bu kırlar nere?
Çamlardan çimenlere dökülen sükûn.
Geçen ömrümü bana söyleyen dere,
Sessizce yaşamayı öğreten koyun.
Bir yol başlıyor gibi, ümitli, rahat.
Tanrım! Bu sabah içim senin eserin:
İyilik, teselliler, merhamet, şefkat...
İçimde bir sabahın, o kadar serin.
Bilinmez sevgililerle yıkanan göğüs.
İyilik... Ürperisi vücutta ruhun.
İyilik... Beyaz koyun, gülümseyen yüz,
Şu bahar, mavi gökler, yemyeşil sükûn.
Bu sabah gözlerimle okşadıklarım,
Her şey, bütün tabiat, ağaçlar, dere,
Ey bütün sevdiklerim ve sen ey Tanrım!
Titrek elleri öpmek, kapanmak yerlere...